Seni düşünerek; delice sarılıp, dizlerinde uyuduğum sevdanı, ne çok özlemişim.
Dağılan saçlarının arasında teninin kokusunu çekiyorum içime.
Gözlerine dalıyorum bir an; gözbebeklerinde bir ömür boyu yanmak için.
Yeniden âşık oluyorum sana.
Yeniden seviyorum seni.
Taze ve samimi bir yürekle.
Ben baharı kaybettim..
Özlemimi yitirdim.
Seni yüreğimde erittim.
Çaresizim.
Olmadı.
Adını duvarlara yazacak çağımda, seni sevmeyi beceremedim.
Gün gelecek Unutulacak her şey.
Hatıraların, hatırı sayılır raflarında bile adın kalmayacak.
Solacaksın bir gül gibi.
Umur sanılmaz tavırlarla yad edecekler belki de, rahmetli sıfatıyla.
Nasıl bilirdiniz.!
Allah rahmet eylesin.!
Zorluk derecesi ne olabilir ki hayatın.
Sıkıntı ettiğin dertlerinin daha fazlasını yaşayan var.
Çocuk yaşta kimsesiz kaldın mı?
Veya hiç deve işkembesi attılar mı üstüne?
Mesela günlerce aç kalıp, açlıktan evden çıktığın oldu mu?
Bunlar ve bunlardan daha ağır, niceleri.
Sen ne kadar aciz olursan ol,
Bil ki seni kollayıp gözeten var.
Ve bil ki her şey ol demesine bağlı, vaktini bekliyor.
Yeter ki sabret ve bekle.
Usanma, sakın bıkkınlık gösterme
Nasılda geçti yıllar.
Gecemin, gündüzümü kapladığı yerde.
Rüzgarlar uğulduyor.
Kalbimin sızısı, ruhumu parçalıyor içimde.
Ve ben, pişmanlığın bana verdiği yetkinin acizliğindeyim.
Yeni bir sayfa açıp sana koşmak vardı şimdi.
Tutup elinden nefesini içime çekercesine sarılmak.
Yürümek senle beraber kaldırımlarda.
Ve en güzeli seninle bakmak yıldızlara, omzuna kafa mı dayayıp sadece susmak kalp atışının ritminde.
Söylediğim tüm şarkıları sana söylemek.
Yüreğimin en sessiz harfleriyle sesleniyorum sana.
Ve kanayan gözlerimde seni taşıyorum istemeden.
Tutsak oldum içimin zindanlarında.
Sensiz avaz avaz koşarken ölüme, sessiz cümlelerimi ayırdım yalnızlığıma.
İçimi yakan sevdanın körlüğüyle agrafında yaşadım hayatın.
Hüznün yağmurlarında saklasam da kendimi, çıkamadım ölümün loş gecesinden.
Sen; hiçbir zaman adını koyamayacağım şiirimin mısralarısın.
Kalemimi batırdığım zaman anılarıma, dinmeyen özlemim ve durmayan gözyaşımsın.
Sen; yüreğimi gülümseten.
Sen; hayatımın coşkusu.
Ve hiç tutunamayacağım.
Yüzüne bakıp gülemeyeceğim.
Eskiden sen aklıma geldiğinde kalbim hızlı atar gözlerim seni arar yüzümü tatlı bir tebessüm kaplardı.
Şimdi yine kalbim hızlı atıyor, gözlerim seni arıyor.
Ama yüzümdeki tebessüm yerini burukluğa bıraktı.
Sana aşk beslesem de kavuşamamanın ve kavuşamayacak olmanın silueti var yüzümde.
Aslında biliyorum.
Ne eskisi gibi seve bilirsin beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!