Yaşar Karaman 01 / 01 / 1945 tarihinde Devrek' de doğdu. Daha çok ekonomik nedenlerle lise sonrası öğrenimine devam edemedi ve çok genç yaşta kendisini çalışma hayatının içinde buldu. Bir ara bankacılık da yapan Yaşar Karaman, halen çok uluslu bir yabancı firmanın müşteri finans sorumlusu olarak çalışmaktadır. Evli ve iki çocuk babasıdır.
Belki bir yerlerden bakıyor annem
Titrer yüreciği, şimdi seslensem
Bir şey istemezdi, belki bır dua
Gece sessiz, günler sensiz, ne desem.
(11/2/1989 - Öülümünün birinci yılında
Yazdılar, çizdiler
Bir şeyler söylemekti emelleri
Anlaşılamadılar.
Çocukları mı üzdü?
Kadınları mı çok şey istedi
İsterdi, veremedi.
Hanımeli yasemenle koklaştı
Kırlangıçlar balkonlarda ötüştü
Akşam oldu, bin bir yıldız oynaştı
Elim ayağıma dolaştı coşkudan.
Sordum,
Atam at binmiş
Dağda, bayırda, sınır boyunda.
Şimdi sokaklardan
Sütçü beygirleri geçiyor
Kişnemeyi unutmuş
Soylusu hipodromda
Aşkına tutuldum, avare oldum
Sanki etrafında pervane oldum
İnanki uğruna divane oldum
Ondurmadı sevdan beni.
O meyi içtikçe arzu tasında
Unutmuş mu yar dediği adamı?
İçimdeki alev, alev sevdamı
Evlendiyse boynunadır günahı
Yalanmıymış seninim dediği anlar.
Geldiği yol şimdi karla örtülü
Yarım kalmış gülüşü
Bir ihtiyar ninenin
Kalanlara acımak.
Kırılmış arzuları
Gencecik yüreklerin
Ey hayat
Bu cansıkıcı suratınla
Değer misin yaşamaya?
Ölmeye değer misin?
Ey sevgi
Ne zaman ödeyeceksin, benden aldıklarını.
Uzanmisim bir yaz aksamina
Esiyor ya rüzgâr
Alip götürmüs düsüncelerimi.
Geceyi dinliyorum
Çaliyor ya agustos böcekleri
Avuçlarimda otlar,
Akşamları kuyu başında toplanırlardı
Belki bir güzel çobandı konuştukları
Kiminin yavuklusu asker, ağlardı.
Bazen geçen yolcunun bakışından kızarır
Gülüşürler de aklından geçenlere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!