Nereye baksam karanlık
Neyi düşünsem zor
Alıp başımı gitsem
Ayaklarımda prangadır yaşam
Rüzgardır inleyen sabahları
Ve birileri vardır
(90' lı yıllarda kızım Kanada, Concordia üniversitesinde iken, özlemiyle yazılan mısralar)
Uzak denizlerde sabah olmamıştır
Uyuyordur güzeller güzelim
O şimdi pembe rüyalarda
İhtimaldir, belki buralardadır.
Hikayeye ne gerek,
Şiir de neyin nesi
Demin yanımda gerçek
Bir kadının nefesi.
Kimdi, ne arıyordu
İşi neydi odamda
Bir masaldı yaşam
Kim hancı, kimler yolcu
Maksat bir ömrü doldurmaktı sanki
Mutluluksa göz ucu.
Peri pahişahı yoktu ama
Zaman vardı, herşeyi kemiriyordu
Öyle bir yer olmalı
Uzak bir dağ başında
Rüzgârlı ağaçların
Altında bir başıma.
Hiç bir şey düşünmeden
Mehtabın aksi vuran
Anılarım çağırır beni
Bir sisli zaman perdesinin ardından
Ve uykumda, geceleri.
Çacukluğum çağırır beni
Kacaman bahçe, dut, erik ağaçları
İpin altındaki adam
Ne düşünür?
Pişmanlık mı bakışları
Korku mu?
Nasıl kolay ölünür?
Acıması bir hayat mı bırakacağı?
Dakikalar yorulmuş
Zaman nefes, nefese
Koşuyor, yaşıyorum.
Bir romanda bitecek
Hayatım satır, satır
Yaşıyor, koşuyorum.
Her gün baklava, börek
Severdim oysa
İnsan zamanla herşeye kanıksıyor.
Aynı şarkı nasıl bıkkınlık verir
Tozlu bir taş plakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!