yok yok
hepten bırakmadım
perhizdeydim
öyle özledim ki
klavyesinde gül tuşu
Bu şiirimi Seğmenoğlu (Dr. Osman Akçay) üstadıma ithaf ediyorum
Yazgı tek sayfaya seni sığdırmış
Söyle savaş, seni kaç kez yazayım
Sayfalar dolusu yazdım bitmedin
Söyle savaş, seni kaç kez yazayım
aynı anda
duaya duramadık belki de
o aynı an'ı tuttursaydık
belki de şimdi
çocuklarımıza
yan komşunun
Sus be gönlüm ne istersen
Sevdiğinin zararına
Onu yerle yeksan etsen
Değer mi senin kârına
konuşmak istiyorum
ölesiye konuşmak...
mantıklı tek söz konuşmamak...
içimdeki son sözcük de tükenene kadar saçmalamak
duam yorulmaz
yorulmaz da
kapılarını kapatmandan
korkuyorum
açık kapı umuttur diye
Cesur bedenine sıkılan kurşun
Kalbimde alevlenip yankılandı
Düşmanın umudu toprak oldu da
Tayyar Ana göklerde dalgalandı
Hayat'san akacaksın
İncitmeden canları
Aksi bende diyorsan
Asi akar kanları
Sen kafa tutma bana
öyle netsin ki
seni kaybetmeyi kazandım
netliğimi görmeyi reddettiğin için
beni kazanmayı kaybettin




-
Yankı Pak
Tüm YorumlarTanrım;
Kapılarını kalemime kapattığın günden beri şiir yazmadım. Şair öl dedin, öldüm... Son yazdığım mı?
O, o sadece bir ağıt... Şiir değil ki. O acı güne saygı duruşu idi. Yüreğimin acıyı vuruşu idi o.
Duvarların arkasında dur ve sakın çıkma dışarı dedin. Sus dedin, yazma dedin. Ev ...