Yankı Pak Şiirleri - Şair Yankı Pak

Çocukluğumun ozanı
Konuk oldu kulağıma
Büyülemiş sözlerini
Vurdu kalbimin zarına

Büyüyüp de varam dedim

Gülüşünü kalbime nakşettim
Tebessümünü gözlerime...
Bakışını duruşuma...
Ruhunuysa boynuma astım
Artık imajım senden ibaret

İNSANLIK BİRİKMİŞ OLSA

Dünya’nın ömrü sayısınca
İnsanlık birikmiş olsa
Ateşkesler değil de
Ölümsüz barışlar

İZ BIRAK / MA

Ağzından çıkan kelime
Götürür seni ölüme
Güvenmiyorsan b/ilime
İzsiz yok olup gidersin

Kalemi aldım elime
Beklenen bir kaç kelime
Peri kızı nerde kaldın
Adın doladım dilime

Riyasız samimiyetim

yapım bu benim
serazat
anane falan etkisiz

ürün değişimi de yapamazsınız öyle marketlerde
ya da mağazalarda

Sana kırılan
Zamanın dilimlenmişinde gitmiyor
Bütününde gidiyor

Öyle sandığın gibi
Küçük değil gidişi

Ozanım gideli ruhum hastadır
Yürek coşar ama kalem yastadır
Uğraştım cümlemin pası gitmedi
Nedense kalemin yası bitmedi

Yetim kaldı sensiz bu gönül sazım

kalemleri ile yürekleri
aynı dili konuşmaz bir çok erkeğin
kadınlar bunun bilincindedir
koşullu sevgidir onların yüreğinde olan
kadınına, ölesiye seviyorum seni derken bile
-maske ile -

Kamburunda 6 Mayıs Kangurunda Darağacında Ölmeyen Dava

Çok anlam yükledim sana
Farkındayım Papatyam
Ama sen benim çocukluğumsun
Doğada ilk seninle tanıştım