Yankı Pak Şiirleri - Şair Yankı Pak

dünyaya mı sevdalıydık
canımıza mı
canımıza desem
can bende
öyle ki
tutunmuş hayata sımsıkı

Hiç'im Sığmadı İçime

Hiç uğruna harcadığım
Pişman olup ağladığım
Susup yasın bağladığım

Hislerim Üşeniyor

Gözlerim bakıyor ama görmeye üşeniyor
Dilim ismin söyler ama dönmeye üşeniyor
Bugün gamlandı yüreğim ağlayasım geliyor

bir uğultu
bir uğultu ki hiç sorma
sesiyle eş zamanlı
yıktı sancıyan yüreğimi

ne bu demeye fırsatım olmadı

Bahar çiçek açtırır
Güz gazel döktürür
Kış üşütür bizi
Yaz yakar tenimizi
Bahar umut verir
Güz vurur umudu

Hisseli Terazi

Uzak dünlerden birinde
Anadolu’nun bir köyünde
İki can kardeş yaşarmış
Ah! Yine o heybetli ses

çığ düşünce
yüreğimin dışında bir yere
kardan ev yapacağım
bol karlı
sevda sıvalı duvarları olacak

tamı tamına otuz yıl olmuş
gözlerden uzak
ama gönüllere ayan beyan görünen
o zifiri
ziftli ızdırabı
yüreğime ekip gidişinin ardından geçen süre

Gönül tezgâhına çözgü asayım
Her ilmeği için bir harf bulayım
Motifleri ile cümle kurayım
Okudukça gözler yürek kavrulsun

Hikâye ilk ve son ilmek arası

Türküm vardı bağlamamın teline
Susturmaya gücün yetmez çalacak
Sözüm kondu kalemimin diline
Susturmaya gücün yetmez yazacak

Mutsuz ömür uzun olsa ne çıkar