Gizemli Ezgi
İçime bir ezgi doğmuş
Sözleri yok ritmi var
Her mevsimi yaşıyormuş
Aşk da var ağıt da var
Elinde kaleminim beyninde düşüncenim
Bembeyaz sayfalara kendimi yazıyorum
Hızlı yürek atışın coşkulu sevincinim
İstediğim yüreğe adımı kazıyorum
Gözbebeğinim senin kendime bakıyorum
GÖNÜL'LÜ
Gönül, hislerini süzen kaleme
Gönül vermiş acep sonu n’olacak
Baştan sona tutulmuş bir elem’e
Vadesi dolunca o da solacak
Gözyaşı Tasarrufu
Sabahın perdesini yırtan
Zalim bir telefon sesiydi
Kaç desibelse artık bilemedim
Göğüs kafesim enkaza döndü
ey yâr
araya girecek yine
uzun aralar
uzun aradan sonra
hasret çekilecek köşesine
ruhuma sorsan
ışık der renk der
kalbime sorsan
huzur der zevk der
elime sorsan
her mevsim yaz der
var işte
öyle bir klişe
yok muydu yoksa
e şimdi olsun
"hayata bağlayan
HAYAT ÇİVİLİ
Taşıt idim otobanda seyir halinde
Bir menzile varamadım yollar çivili
Ayakkabıydım giydiler yürüdüm koştum
Sakın sitemlerle çıkma karşımıza
Şanına yakışır bir doğum için
Elimizden gelmeyeni de yaptık
Yani iyilik çaba sarf etmekle olur
Lakin kötülük
Ruhun kapısında
HECEDE KALAMADIK
Dostunun gözyaşı bitmesin diye
Başka acılara saklasın diye
Ortak dökerlerdi aklasın diye
Kavram, içi boşalınca tak etti




-
Yankı Pak
Tüm YorumlarTanrım;
Kapılarını kalemime kapattığın günden beri şiir yazmadım. Şair öl dedin, öldüm... Son yazdığım mı?
O, o sadece bir ağıt... Şiir değil ki. O acı güne saygı duruşu idi. Yüreğimin acıyı vuruşu idi o.
Duvarların arkasında dur ve sakın çıkma dışarı dedin. Sus dedin, yazma dedin. Ev ...