Yalçın Koçer Şiirleri - Şair Yalçın Koçer

be anne nerden bu ninniyle büyüttün beni.
Büyüdüm de ne oldu sanki.
Uyusunda büyüyüp görmesin,
görmesin dünyadaki yaşanan şu çirkinlikleri, deseydin olmazmıydı sanki
bi halt edecekmişim gibi bende acele ettim..
dert,elem,keder ettim, kendimce dünyayı kurtarırım sandım

Şair.! bir şiir yaz benim için.
Mısralarında O' dolaşsın
Her harfinden feyz alarak
Satır başlarından bir taç yapsın.

Uzun bir şiir yaz şair..

vitrinlere bakmama gerek yok.
ne alırım diye düşünemem bile.
alan hediyesini aldı zaten.
bensiz kutlanan doğum gününde.

kendi ellerimle yıktım bu aşkı.

ben geldim, lakin; biz yokuz.
hayırr yolum düşmedi..özellikle geldim.
ne senden, ne benden eser yok.
ben geldim, fakat; biz yokuz buralarda.

ben geldim. ama; biz yokuz.

karardı gök gene, şimdi patlayacak.
sesi; kesin uzaklardan duyulacak.
hayırlısıdır ınsallah; ardından ne cıkacak?
ya bir öfke,ya bir haykırış olacak.

ardından ipil ipil sağanak gelecek..

Seni kollarıma alıncaya kadar yaklaş
Boşalan bu dünya, bize kalıncaya kadar yaklaş
Sevgilim sensiz üşüyorum tir tir
Sokul yanıma biraz daha gir
Seninle ikimiz bir oluncaya kadar yaklaş....

Birbirimizden vaz’mı geçtik?
Dünya ahiret’te ayrılmazdık
Son nefes'te bırakmazdık
Sen lalelere koku’mu oldun?

Artık yemin’ler yalan oldu.

Galubela gününde yazmaz kalemle,
Benim yazgımı kötü yazmışlar.
Güldürmez bilirim fan-i alemde,
Bir saatimi yüz bin zarar yazmışlar.

Aşıklar bilir aşığın halini,

Keman; eyy keman. çal bakalım hüzünlü havalardan.
Taksimle başla.giriş segah olsun
Ben geldim.sen bıraktığım yerdesin
Başımı dayadığım yine senin gövden olsun.

Sen çal kemanım gönül badelerinden

Ağulu aşklardır kaderim benim.
Cümle alem bilmez içimi aslında.
Yüzüm güler elden geldiğince’de
Kabuk bağlayan yaralarım kanar içte aslında.

Kanmayın şakır bülbül konuştuğuma.