Yalçın Koçer Şiirleri - Şair Yalçın Koçer

Gül yüzlü sevdiğim.
Har içinde yaktın beni
Yandım,piştim, kor oldum.
Nar iken,küle çevirdin beni.

yangın varrrrrrr! ! yanıyorum.

Alav vurmamışsa yüreğime
Heyecanını alamamışsam sevginin
Tadını tadamadımsa aşktan yana
Benı yaşamamış farzedin gitsin.

Bahtiyar edememişsem sevgili yari

gelmeyeceksin biliyorum
herzamankinden farklısın artık
el gibi yaklaşıyorsun bana
anladım bitti bu iş artık

temiz bir ruh, galubeladan bir an...
hazirlan dunyaya! ana rahminde ilk zaman.
suyun içinde büyük bir dünyadan...
ruhun bedene giydirildi... iste bu yasam......

sirin bebeklik, lugati olmayan yasam..

böyle yaradılmışım; ben böyleyim.
nedendır bilmem; hep kaybederim.
kadermi, kısmetmi, anlamıyorum ama.
içimde ukte, hiç çağlamamış sevgim.

sen geldin karşıma, gözlerin geldi.

bilye oynanır,ip atlanır,çember çevrilirdi
çocukluğun tadı tuzu kalmadı artık
saygı,sevgi vardı cümbür cemaat
hürmetin tadı tuzu kalmadı artık

ben bugun bişeyler yazsam dıyorum.
karalasam şöyle iki veya üç satır.
yanımda olmadığını anlatsam diyorum.
heyhat yollar uzak ama kokun ıtır

kalbinden çıktım sanırım.
yürek yangınımın sonu geldi.
ucube bir gülüş,sahte bakışlar.
hepten yanlızlığın zamanı şimdi.

dar gelmeye başladı caddeler

Zifir kuyu,katrandan siyah
Bilinmezliğin tam ortasındayım
Mil çekilmiş küçük gözlere
Melanet bir karanlıktayım

Heba edilmiş zamandayım

taakat yok gelemem gayri
eridi yüregimin yagi.
geçti zaman kaldi gözyasi.
yazginin bize oyun zamani.

öldü....öldü gözlerinin bahari.