Yalçın Koçer Şiirleri - Şair Yalçın Koçer

gül açar güldüğünde gül içerler.
elleri kınalıdır, el kıskanır.
saçları savrulur, ipek gibidir.
yarimi; esen poyraz kıskanır.

gümüşden kolye pek yakışır.

şairler vardır, kalemi aşktır
aşk yazdırır,aşkı anlatır
kimi şair duygusaldır.
kırık kalptir,ümit her zaman vardır
şairler vardır, Allah adamıdır
ilahi aşkı anlatır soyutlanmıştır

insanlar bilirim evrene ait
her türlü meziyetleri olan
her birinin işi farklıdır, zordur
ama bazıları vardır en zorunu üstlenmiştir.
şairlerdir onlar. gönül işçileridir
işi gerçekten zordur

aslında şeyy, diyecektim
şey olmuştu.. nasıl anlatsam!
bi türlü dilim varmıyor.
şey yaparken işte yaa
anlayıver artık o şeyi.
pekte önemli bi şey değil

yavas akar izdirap kani
sensizlik yasama zamani
düsler ve hayal ani
ayrilmak zamanimi simdi

Belki olmayacağım artık..
Bu yazdıgım, son şiir olacak.
Ama giderken bilinmezliğe,
Benden bir hatıra kalacak..

Adını bende koyamadım gidişimin

Nedensiz yazmış, sayıyorum
Neden ayrıldı? anlamıyorum.
Olmamalıydı sonu böyle.
Bitirmemeliydi birdenbire

Beni sevmeyeni bende sevmem!

Senle yatıyor,senle kalkıyorum
Sen le yıkıyorum yuzumu, aynada sen..
Serviste yanıma sen oturuyosun
Senle işe gidiyor,seninle calışıyorum
Seninle öğle arası yemeklerim
Senle paydos saatim

Kimlik numarası,sıfır,sıfır, sıfır, onüç
Soyadı, satılmış
Adı,memnun
Baba adı, umut
Ana adı,yeter
Dogum yeri,memleketimden bir köy

yanlız kalmayı istemiyorum
tekbaşıma ruhum daralıyor
düşünmekten usandım artık
karmaşa düşünmeme engel oluyor

uykuda bile rahat degilim