Ben içerledikçe nemlenir bulut.
Ağulanır gök.
Her şey bulabilir kendini bende.
Bir sen….
Olmayan gözlerimle bakarsın resimlere.
Mavidir ellerin,
Ellerin mavi.
Ruhumun kuşlarının sahibi.
Hülyalar ülkesinin sahibi kadın merhaba.
Adın lal’dir dilimde.
Bütün gövdemde ağırsın.
Beni dış kapında sakla.
Yalnızlığının eteği olsun yatağım.
Gönül bahçenin dış avlusu olayım.
Gül bahçende yabanıl ot olmaya razıyım.
Saklardım kendimi her kelimende.
Kırılsın ellerim,
Yazmadığım tüm zamanlar,
Kelimeler ardında kalan gölgelerinim.
Mısraların ardında kaldı kelimelerim.
Hangi satırda sen…
Orada yalnızlık oldu şiir.
Neyimi sevmedi ki bu hayat benim
Neyim çok geldi ki…
Ben de alt tarafı gülerdim
Alt tarafı ağlardım herkes gibi
Herkes kadar konuşurdum akşam üzerleri
Neyimi sevmedi ki bu kader benim
Geldiğim gibi gider oldum
Ellerim sım sıkı kapalı
Üstümde başımda yokluk
Kalbimdeki boşluk uzun kışlara alışık
Geldiğim gibi gidiyorum
Sen, aşkı öğretecektin bana diye,
Gün ışırken her sabah,
Ellerimde solmuş resmine baktım.
Bütün yokuşlarda susamış gönlüm
Ben, törpülenmiş kederde kaldım.
Alçaldım, incindim, semaya kızdım.
Günleri bir asır yaptı hasretin
Kelebekler artık doğmuyor kozalardan
Yağmur caddelere yağmıyor sen gideli
Kalbim kaçıp gitti sol yanımdan
Evlilik cüzdanına yazmayınca adını,
Dizeler yetmiyor adını tekrara.
Bir daha gelirsem dünyaya.
Evlenme cüzdanında bir sayfa olmak isterim,
Üzerime adın yazıla.
ağlamaya direndim
Yumruğunu sıkınca cebimdeki saat
Bahar geldi gördüğün karşı dağa
Beklemek, içimde müebbet giyen kör sevdan
Ağlamaya direndim,
Etini koparırken kalbimden sevdan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!