Binlerce kez töbe etsem,
Binlerce kez silsem,
Söksem söksem ne kaldıysa içimde.
Hırpalasam benliğimi,
yoksaysam kişiliğimi.
Tutup fırlatsam cihana içindeki sesimi.
Unutsam, binlerce yıl temizlesem hafsalamı, hatırlamasam hatıralarımı.
Bomboş yaşasam öylece ,
hüzünlü değil de mutlu baksam heryere..
Konuşmasam hani..!
hep sussam ,
kahı kör olsam
kahi sağır...
bazı bazı dilsiz olsam diyorum...
Yakşasam hiç ölmeyecekmiş gibi
Sonra ,yaksam yaksam diyorum gözümün gördüğü her yeri ve içimi yakan her şeyi...
Ses olsam sessizliğime,
Çığlık çığlığa haykırsam içindeki bu acı bitene kadar ...
Sonra diyorum hani sonra..!
Silsem gözyaşları mı sel olsam tüketsem içimdeki bu zehri....
Yıkansam yağmurlarda milyonlarca yıl üstüme başıma döktügün hüzün kokusu gitse, ben koksam yine...
Ve hatta
Bıraksam kendimi uçsuz bucaksız boşluğa, uyusam asırlarca bu içimi yakıp kavuran ateş sönse artık...
Belki içimde saklana küçük kız çıkar ortaya...
SuZi
Kayıt Tarihi : 4.1.2024 18:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!