Kırık bir aynayım artık,
Baktıkça kesiyor yüzümü kendi suretim.
Kendimden bile sakladım seni,
Adını anarken bile sustum…
Ben, sana yazılan son cümleyim,
Ne bir nokta koyabildim ne bir virgül.
Adını içimde taşıdım
Her sustuğumda biraz daha büyüdün içimde —
Oysa küçülseydin, gidebilirdim.
Bazen en büyük yara, sevgiyle dokunulandır.
Derler
Gerçekten de öyle imiş
Yüreğimde;
Çok yolunu kaybetmiş yolcum var benim,
Gecenin hüznünü giydiğimizden beri,
İçim karakış, sabah olamaz hani.
Yüreğim boranda, sesim dondu dilimde,
Susmak mı?
Gel gör...
Asırlık bir suskunlukla yanar can,
Yangını anlatmaz hiçbir harf.
Gel Gör
"
Gel gör ,sen ile...
Bir adımlık mesafede nice ömürler var.
Nice “ben”ler var ki,
Bütün hatıraları topladım bir bir
İki kadehede
Göz yaşlarımı ekledim içine
Hasreti çuvala koydum giderim
Gitme!
Dağ olur hasretin, taşıyamam,
Yüreğime çöreklenir, kaçamam.
Yalnız kalırım, yaşayamam,
Boğazıma düğüm düğüm olur kederim,
Sesim titrer, konuşamam.
İşte gidiyorum,
yüreğim ellerimde...
Sarı yapraklar eşliğinde.
İşte gidiyorum, sonbahar vedalarıyla,
bulutların gözyaşlarıyla...
Sesiz, sedasız gitmek istiyorum, bu şehirden....
Tüm,senli düşlerimi toplayıp çeplerime, gitmek istiyorum sensiz uzaklarıma...
Belki bir gece yarısı ,
belki sabahın ayak sesleriyle uyanıp,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!