Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Bir deli çağ öyküsü bu
Gün yüzünden, gece karanlığından arınmış
Aşkın yüzü hürmetine soyunmuş
Bir deli çağ öyküsü bu
Yüreği kurutulmuş gül kokulu
Gözleri sisli göl gibi buğulu

Niye bu sessizlikler hakim?
Nerde coşkum o eski sevincim
Bir ıslık çalsam döner de bakarmı,
Benim o güzel günlerim
Gelirde anlarmı yüreğimde ki sızıyı
Bilirmi nasıl yakar beni bu deli özlemim,

Bugün üzüldüm kendime
Şöyle bir döndümde bakıverdim gözlerime
Ne yaşanmışlıklarla parlamış vaktinde
Ne hayallere uzanmış sessizliklerle
Lakin şimdilerde karanlığa bakar olmuş
Bugün üzüldüm kendime

Damlasın içime ayrılığın acısı,damlasın
Ellerim kavuşamaz artık gül yüzüne
Soluyamaz ciğerlerim artık kokunu
Karanlık zindanlar içindeyim
Bir garip hallerdeyim
Uzun uzak kalan zift karası gecelerde

Dağlarda dolanırdı dururdu kırlangıcım
Doğduğum günden yana hülyalarındayım
Bindiğim dallara konduğum ovalara bakarda kalırım
Kanatlarım çentik çentik gözlerim ateşli
Dağ kırlangıcım garip yalnızlığım
Umut tüter sevda ocağım

Bende seviyorum
Karaltılı geceler yok artık
Görüyorum,
Gelecek parlak, biliyorum
Gözüm yine kapkara
Hiçbir kavram durduramaz, yürüyorum

Dikildim
Bir heykel gibi yahut bir duvar misali
Buhrana bulanmış gözlere
Dikildim ve gözledim cemallerini
Eğrilmedim önlerinde
Savrulupta düşmedim yerlere

Gece
Dönüpte bakarsan yıldızlara
Sanki hepsi aşktan bir hece
Gizliden anlatır bişeyler bizlere
Kimine maziden bir sevdayı
Kimine ana babalarımızdan hatıraları

Neler neler geçti geçenlerde gönlümden
Sevdalar, dostlar
Sevinçler, ayrılıklar
Döndüler başımın üstünde
Döndüler de durmadılar geçenlerde

Gitmek gerekir bazen
Geri dönmeden
Israrla gidercesine
Son bir sözden bile ihmalkar edercesine
Gitmek gerekir bazen