Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Yalnızlığa hükümmü giymişim bilemem
Zamanlar gelirde geçer sular misali
Yanarda içim ölmüşmüyüm bilemem
Halim eskisinden solgun
Yüreğim doğduğum günden beridir durgun
Gözlerimden her dem akar bu hüzün

Uyku haram bana
Özlem içimde ateş senden yana
Küller birikmiş yüreğimden bakar olmuşum yakamozuma
Gelde ağlama şu gavur ölüsü yalnızlığıma

Unutulmak
Unutulduğunu bilemeden anılara karışmak
Nasıl bir kederdir ki hayatta bunu yaşamak
Yaşadığını bile bile unutmak
Oysa tebessümlerin havada uçuştu saatler vardı
Oysa hüzünleri paylaşmanın verdiği cesaretler vardı

Gözlerin ilk vurdu beni
Uzun namlulu silah misali
Acıttı içimi nasıl yaktı
Gece gelmedi uyku hatta kaçtı
Sabah kalkarken hala gözlerin beni vurmaktaydı
Neler anlatmaktaydı

Bu ne kadar acı bir düşmüş
Yaşayan bilir derler
Sevdam uzaklara düşmüş
Yaşayanı nede yakar bu kederler

Gözden ırak olan gönülden de ırak derler

Sabahın ilk ışığı vuruyor balkonumun kıyısından
Ya şimdi anlarım yada bir daha gelmez belki bu an
Güneşi bekliyorum
O Issız bekleyişteyim işte anlarsan
Sen güneşi yakaladınmı böyle mahmurken?
Soğuğa bakmazsızın usanmadan

Kartondan düşler kurardım önceleri
Birer birer yırtılırlardı
Kibritlerden temeller hazırlardım
Teker teker kırılırlardı

Ergiyik olur çıkardım her defasında

Elimden düşsende dilimden düşmezsin
Usulca gözlerim seni
Sen bilmesende
Belki yağmura yakalanırsın
Yanında ben olmam, ıslanırsın
Elimden düşsende fikrimden düşmezsin

Zemheri olmuş mevsimim
Donmuş bakışlarım
Artık maziye kalmamış ümitlerim
Güneşimle bile ısınamaz olmuş yüreğim
Çok yaşadım acı günler
Çok gördüm yorgun gözler

Gözler tuzak
Sözler tuzak
Zehir zemberek olmuşum
Söyle neden herşey bana uzak?

Eller tuzak