Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Mutsuzluğun yamacında eser sert rüzgarlar
Ve denizlerinde vurur sahile yorgun dalgalar
Ben giderken bu yolun akşamında
Issızca gelirim yanına
Ne dağlar aşılır ne yollar aşınır
Bir ben giderim bu yola

Ben tuhaf bir adamım
Issız bir çöl kadar uzak ve yalnızım
Sessiz gecede bir karanlık gölge gibi
Tepeden tırnağa isyanlardayım
Doğrulurumda kalkarım bir anda
Rüzgarlarla yarışır yıldızlarla çakışırım

Gittin
Gittiğin dakika başladı şimdi
Oysa 1 dakika önce daha iyiydim
Çünkü sende vardın
Ama gittin
Mecburiyetten gittin

Geçen zamanlardı en güzeli
Şarkılar çalardı kulaklarda
Ve mırıldanırdı insanlar
Tatlı bir melodi ve güzel sözlerle
Bakışırdı gözler öylesine sessizce
Geçen zamanlarda kaldı en duru hayaller

Dostluk
Bir kahve değildir ki içesin
Yahut bir çiçek değildir ki koklayaveresin
Dostluk
Bir gülümseyişle ısıtır yüreğini
Bir sözüyle tebessümlere salar cemalini

Şimdi gece yarısını da geçti
Yine rüyalarımı o puslu hayalin biçti
Uykuya hasret kalmışım ben bu katran gecelerde
Ve yüreğim yine sana gitti

Sabah olmaz artık bende

Bir mavi gökyüzü hayalimiz vardı seninle
Hani güneşi birlikte uyandıracak
Çiçeklerimizi sevgimizle ekip
Aşkımızla sulayacaktık
Ve mavi bakışlarında parıldayacak güneşimizi
Buğulu bakışlarında selamlayacaktık

Sevgimdi herşeyi başlatan
Toprağı yeşertipte çiçekler açtıran
Kor ateşler halinde volkanları uyandıran
Sevgimdi
Dallardaki kuşları
Gökyüzündeki bulutları uçuran

Sen gül yüzüme
Bir sen gel yanıma
Tut ellerimden bırakma
Sıkıca sarıl bana
Gözünü ayırma benden
Bak sonsuza dek

Boşuna kurcalama anıları artık
Sevdanı unutulmuş zamanlarda bırak
Atma kendini yerlere işte
Unutulmuş sayılabilirsin
Bir eski defter gibi yırtılıpta atılmış olabilirsin
Unutmaktan başka ne gerekirki