Sürgün Aşk Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Boş kalan tabaklar pişmanlığa doymadan,
Kaç kaçabildiğince, temiz elbiseli çocukluğuna.

O günler, eski günler, gelemediğim o bahçeden,
Yeşili unutur gibi kaç, her rengin her tonuna.

Bu kavga, bu alem, her zerrede bir vücut cehennem,
Kaç, güneşten sakınır gibi gölgelerin koynuna.

Uzun yollar afakı yorgun sinesinde dağlar,
Mesafeler mesafeleri yükler gidenin boynuna.

Hangi tufan bu, kaçını daha peşinde getirecek,
Kaç hiç durmadan, gece karalanmadan alnına.

Durur belki bir an, ağzında taze meyve tadı,
Durma kaç özleme, vuslatı kovalarcasına.

Derinden râyiha koklatır uzak diyarlar,
Korkma inlet ruhu, mavi dalgaları yırtarcasına.

Belki bir gün, belki demediğin vakit,
Kaç sene çekip gider hatıralarından bir başına.

Günlerin mevsimlerin arasından çıkıp,
Kaçsam seninle, bir başıma.