Vedat Koparan Şiirleri - Şair Vedat Koparan

(Kar yağar biz geliriz üşür gündüzümüz gecemiz
Gün doğar ellerimizde kuşanıp şafakları biz geliriz
Birer onar biner kırılır milyon milyon çoğalır biz geliriz
Her güne bir gün eklenir her söze bir söz düşer biriz)

Zirvesi alçaklığın belgesi olan

Zaman buz tutan
Donmuş bir dal ucuydu
Gidip gelinmezde

Oysa istemler ne çok
Fırat geçerdi

Saydık ki ne sayılma
Gel gör ki sayılmadık
Ne öte ne beriye
Nede üçe beşe bakmadık
Sönmüş bir ateşin külüne dönen
Kayıp giden yıldızdı zaman

(Hani zaman saçlarında savrulan
bir yangındı yaşamlarımız gibi
hani hep bir iyi olmaya ada/dık
sevgi denizinin azgın dalgalarında savrulan kum misali
nerde bir acı varsa kendimiz bildik
can can olanın var olduğunu

Onlar; beş çocuk ve anne babalarıyla bu toplumsal travmaları yüksek
geri kalmış bir ülkede yaşamaya çalışan yoksul, çalışkan, onurlu ve sosyal bilincin yetersizliğinin girdaplarında bir aileydiler.
Ahu anne 16 yaşında evlendirilmiş çocuk yaşta anne olmuş bir ev kadını, Suphi baba ise adeta mevsimlik bir işçi, inşaatlarda boyacılık yapmaya çalışandı.
Her ikisi de otuzlu yaşları aşmış bu zorlu yaşam mücadelesinde var olmanın, yaşamanın direnciyle dünya güzeli tatlısı beş çocuklarıyla ailelerinin kendilerine verdiği dairelerinde, iyi ki kira ödemeden yaşamaya çalışıyorlardı..
Hiç düşünmüş müydüler? Dünyaya gelişleriyle an be an gözlerinin önünde serpilip gelişerek büyüyen sevgili çocuklarının bir zaman sonra patlayan bir yanardağın lavlarını kusarken, akışında önüne kattığı her şeyi anında yakıp yok edişinde ki gibi ciğerine yapışan illet bir hastalığa tutularak gün be gün eriyişini…
Ya o sevginin, masumiyetinin can güzelliği çocuklar, şöyle bir serzenişte bulunarak Ah anne ah, Ah baba ah diye hiç düşünmüş müydüler?

An dedi çattı
An dedi çaldı kapısını
An dedi fırtına gibi girdi
Haniler vardır ya hani
Derin anlamların izinde mavileriyle

Sal ipini yüreğinin gitsin gittiğince enginliklere
Biliyorum saldın salmasına da
Yüreğin sana düşman gittiği yerler sana el gelir
İçindeki eli önce el olmaktan çıkar

Asıl sorun o boşluktan kurtulmak

Kendi rüzgarımda
Kendi fırtınamı biçerim
Ben sensizliği
Bilsen nasıl
İç geçirerek çekerim
Vuırmasan diyorum

Suya yazılmadı bu sevda
Yer eden kolay silinmez
Atar iki bende iki can
Yanar sevda ateşi
Çığlıklar boran, içerde kopar tufan..
Git ömrüm kuşu çık içimden git

ben yine buradan sana bakacağım
fırtınaya tutulmuş dalgalarda savrulan bir gemi
iç geçiren mide kramplarıyla baş dönmesinde
çıkınında bayram çığlıklarında hasretin yolculuğu
bir çocuğun elinde yalama şekeri diğerininse boynu büküklüğünde