Yeter artık yoruldum
Saçma sapan tripler
Paranoyak kaprisler
Üstüme gelme artık
Bir yerden sonra patlarım
Ee yani bende insanım
Sevmek inanmaktır
Mücadele etmektir de
Aşk anahtarını
Doğru kalpte açmaktır
Beni yorma, soru sorma
Her zaman alttan alan
Yanlışları görmezden gelen
Her dediğine boyun eğen
Sürekli görmezden gelen kimdi?
Sabah erkendi.
Uyandığımda cam açıktı ama odaya hiç hava girmemişti.
Küf kokusu gibi bir anı dolanıyordu tavanda.
Bazen insanın içi de hava almaz ya…
Benim içim kaç zamandır havasız bilmiyorum.
Sadece yaşıyor gibiyim.
Darılmıştım ben sana kırmaz olsaydın (olaydın)
Hiç bir sevgi beni geri getirmez
Kırdın geçirdin, yıktın inlettin
Bir kara yazgıya ittim kendimi, bittim tükendim
Olduğun gibi gel bana, kendin ol bana
Uzaktan baktıkça görebiliyorum artık seni
Yalnızca bir sitem, yağıyor kalbimden içeri
Sessizce gitmek var bu sokaklardan geri
Sensizde dönmek var bu aşktan geri
VICIK VICIK
Planların tutmuyor
Hayallerin karambol
Eski merhametin yok
Boşlukta yaşıyor taş kalbin
Aşk heyacanla baslar
Ardından korkular sarar
gel-git olur vaatler
Gelen gideni hep arar
Korkudur aşkın kimliği
Örnek vermek gerekirse sen ve ben yaralı bir gecede çalan siren sesiydik
Kanının içinde açan ürkek bir zambak
Ya da kar tanesi
Rehin alındık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!