Gül bahçeydi kalbim
Bir mecnuna döndü halim
Leylak kokusuydu hayalim
Gönül bahçesiyle geldim
Kalbim aşka bakar
Bilir misin, soğukkanlı insanlar iyilikten kırılabilir
Temizlenmiş sayabilir, timsah görmüş güven
Siyasi iktidar, gerekli olabilir ara aşklara
Arka dişler, arka sokaklarda his oluşturabilir
Yatağın kenarına oturdum, pencereye karşı.
Dışarısı gri, ama içinde kıpırtılar var.
Yağmurun sesi, şehirden uzak,
sanki zaman burada daha yavaş akıyor.
Defter elimde, kalem ucu biraz kırık.
Kelime bulmak değil mesele,
Bir tabak kurabiye ile geldim odanıza
Gürültü iç içe geçmiş buzdağı gibiydi
Aramızda oluşan kocaman bir buzdağı
Oda anlamsız bir kalabalığı temsil ediyordu
Bir uçtan bir diğer uca anlamsız insan sesleri
Bir el gerek tüm olup biten
Alıp götüren, sonra kara duygular ışığında kemiren bedenime
Soluğu kesik rüyalar
Yüzler yağmur altında
Uzun zaman oldu kendime yönelmeyeli. İç sesim savaş halinde. Kendi drama mı yaratıp bir gelgit oluşturmaya çalıyorum. Sesimi dinliyorum. Milyonlarca çığlık sesimin içinde. Eskiyi anarken ne kadar da derinlerde bir yerde biriktirmişim kim bilir travmaları mı. Uykusuz kaldığım gecelerde karanlığa bir boşluk yaratırdım. Bilmediğim şehirlerde bilmediğim kahramanlar ile savaşıp dururdum. Yeni yerleri hazmedemiyor benliğim. Yeni yerlerde eskilerden bir nevi farksız. Sıcağa dayanamıyorum. Güneş bedeni kavuruyor. Güneşin altında sanki benliğim bir cehennemde bende zebaniyi arıyorum. Serin mi serin esen meltem rüzgarı ruhumu sarmalı. Deniz kenarında orman. Kimsenin hayalini kuramadıgı yer. Hayal bile artık pahalıya mal oluyor
Koyu bir eflatunun bilinmeyen bir kışıydı
Kente uzun süren sevdadan sonra yağmur yağmıştı
Gözleri nemli insanoğlu haykırdı; “Yağmurdan ev yapılmaz!” diye.
Metafor bir gülüşle haykır doğaya, çık içindeki gömütten
Bırak Kant’ı, Aristo’yu bırak Salo’yu
Kızgınsın çekemem
Anlayışsız hallerine gelemem
Dengelerin sarsılmış
Bu aşka yönünü şaşırmış
İlişkimiz bır oyun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!