Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

ÖZENCİ
Hani dedim gelir,
Gözleri yolda seni bekler
Bir umut desem de
Bu yürek tekler
Ha durdu ha duracak

Oyun içersinde oynanıyor bir oyun
Çocuk çocukla oynuyor bir oyun
Eş dost arasında dönüyor bir oyun
Kardeş kardeşe de oynarsa bir oyun

Çocuk çocukla oynarken bir oyun

Anlasana
Aşk nedir bilir misin, bazen feda karlıktır
Bakmışsın yaşamanın, hediyesidir sana
Sanma hepten tatlıdır, canın yanmasıdır
Sevgidir, ama sabırdır, hasrettir anlasana

Ne kadar geniş bir yelpaze düşününce
Çocuksun; Senin için aile denince
Anne, baba,kardeşler, dedeler, nineler
Amcalar,dayılar,halalar ve teyzeler
O an senin için ailen onlar derken
Bakmışsın altı olmuşsunuz evde üçken

Bahçemde gül aramadım
Bahçem yok, gülüm olsa
Sevgilim yok, sevdam olsa
Gülü buldum, koklayamadım
Sevdaya doyamadım

Büyüttüm
Yokluğun acısı ensemde, gözlerini ararım
Yokluğunda yaramı saran, kelimeler ararım
Gözlerimde hüznü atacak, bakışları ararım
İmkansız birini mi? Sevdim, hayalimde büyüttüm

Alışamadım
Duydum ki küsmüşsün, selamı kestin
Sensiz asla derken, bırakıp gittin
Ben seni istemem, sen artık bittin
Desem de inanma, yürek istemez

Ben durdum

Bana ne verdin, aklım bende saklı
Benden ne aldın, yüreğim sende saklı
Herkesi
Yağmur ıslatır, güneşte ben üşürüm

DURUM
Yaralıyım hayat bahçesinde
Kuşlar yem peşinde
Sürünüyorum gören yok
Çırpınıyorum duyan yok
Gecenin ayazı, gülün dikeni

Düş

El uzatsam
Kolumdan tutarsan
Bağrına yaslarsan
Yüreğinin atışını