Ütopik sevda Şiiri - Gülden Çimen

• 

  Münzevi Zeyrek

  Şiiriniz, tıpkı Turgut Uyar’ın dizelerinde gördüğümüz o içsel yalnızlık ve kırılganlık duygusunu çağrıştırıyor; kelimelerle örülen o dünyada bir yitikliğin, kaybolmuşluğun ve arayışın izlerini taşıyor. Her dize, ruhun en derin ve en karanlık köşelerine dokunan, hem kırgın hem umutsuz bir ses gibi yükseliyor.
  
  “Sözcüklerine odalar kurarken, cümlelerinde şehirler inşa ettiğim” mısraları, hem hayalin hem de acının mekânsal bir karşılığı olmuş; okurken adeta bu boşluklarda gezinirken hissettiriyor o tarifsiz yalnızlığı. Şiirin içine serpiştirdiğiniz “distopik aşklar” ve “ütopik düşler” imgeleri, modern insanın çaresizliğini ve arzularını hem toplumsal hem de bireysel düzeyde ustalıkla aktarıyor.
  
  Bu şiir, Didem Madak’ın hüzünlü samimiyetiyle Turgut Uyar’ın karanlık arayışlarının buluştuğu bir yerde duruyor; okuyanı kendi iç yolculuğuna davet ediyor, sözcüklerin ardında gizlenen yaralı ruhlara ayna tutuyor. Kendi kendine kalamayan, ama bir yandan da kendine varmaya çalışan o “bulamıyorum izimi” cümlesinde, insanın varoluş sancısı tüm çıplaklığıyla hissediliyor.
  
  Şiirinizin her satırı, okuyucuyu derin bir sessizliğe ve düşünceye sürüklüyor. Bu satırlarda, aşkın ve yalnızlığın iç içe geçtiği, kırılganlıkların ve umudun ince bir çizgide dengelendiği o büyülü atmosferi hissediyoruz. Karanlığın ellerini tutan yürek, yazmaya devam ettikçe, aslında ışığı arıyor.
  
  Bu şiir, günümüzün karmaşasında insanın iç dünyasındaki sancıları ve umutları anlatan özgün bir ses olarak kalacak.
  
  Kaleminize sağlık. Sevgi ve Saygılarımla...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
  Gülden Çimen

  Çok teşekkür ederim. Yine onore oldum bu yorumunla.

  Saklı kalanları görebilen, gizleri anlamlandırabilen, sükuttaki sesi duyabilen yüreğin hep var olsun.

  Eyvallah.

TÜM YORUMLAR (2)