Umut Atay Şiirleri - Şair Umut Atay

O büyüye kapılıyoruz işte,
Baktıkça hafızama işlesin istiyorum,
Yalandan da olsa bekliyoruz işte,
Ben onu özlerken kalbim ağlamasın istiyorum.

Bu kadar güzel olma ayrılığımıza,

Her şeyin sonu güzeldir, benim sonum sende saklı.

Hadi git! tek kelime dahi etmeden,
Nereden bileceksin ardındakilerin halini.
Sakın! bir söz söyleme geri gelmeden,
Geceden göreceksin sevginin çiğ halini.

Herkes baksın bu geceye,

Hayallerim sen gittiğinde doğdu,
Senden öncesi bir virane doldu.
Hani sen benim sonbaharda açan çiçeğimdin,
Bu kış yuvama bir güneş doğdu.

Bu deli tufan hasretimi gider bir anda.

Sen benim için büyük bir lütuf,
Bir o kadar da zor bir sınavsın,
Bu garip yolculuğuma bir ilaçsın.
Hayattaki tüm zorluklardan sığınmak için yine senin zorluğuna sığınırım,
Hepsinden ağır, hepsinden acımasız ve aşk dolu sana sığınırım.

Bu Dünyada aşığa lüzum yok
Çünkü artık hiç bir kıpırtı gerçek değil.
Bir akan nehir yerinde duruyor,
Bir bakan nehir dilinde dönüyor,
Çünkü deli dumrul yüreğim kalbinde ölüyor.

İlkbahar geldi bak! Umutsuzluğa kapılma, sen yalnız değilsin,
Laleler mevsiminde soluk buluyor, sen yalnız değilsin,
Amansızca çalıyor bir Mamak Türküsü, sen yalnız değilsin,
Yılların hezeyanı gökte yankılanıyor, sen yalnız değilsin,
Demir atılmış bu Dünyada, sen yalnız değilsin,
Ayın ışıltısı gözlerinde süzülüyor, sen yalnız değilsin.

İnsan unutulunca sevilirmiş.
Unutulan bir kız kulesi değil ya,
Unuttuğun Kara kaplı bir Deniz değil ya.
Unutulan, aşk dolu gözlerim,
Bir Kentin içinde sırıl sıklam görülebilir mi,
Unutulan, hasret dolu kalbim,

Şiir gibi sevenleri sevdi bu gönül,
Ellerin uzaktan fısıldıyor, sanki yanımda oldun.
Yokluğundan delice haykırır bu gönül,
Kendini bilmeyen yar, sen şiirlerimin sefiri oldun.

Güne durgun aşıklara sorma ateşimi,

Kendimi bilmem, yalnızım
Hayatı bilmem, ruhsuzum
Sevmeyi bilmem, sensizim
Seni bilmem, AşkSızım