Aşkı satmışız günden güne.
Bilinmez değeri, sevginin
Zamanı, geri alalım dünden düne.
Değerini bilelim aşk ve sevginin…
Yanık kalple güne uyanıp, güne başlamak
Sensizlik acısını, sadece bu bedende yaşamak.
Ne acıdır ki, alevlerin bile canı yanar.
Nasıl sevgiydi ki, herkes bu sevgiyi arar.
Belki sadece birini seversin.
Ardından biri gelir aklını alır.
Terk ettiğin zamanda özlersin.
Sevgi yine yalnız ve aşk yetim kalır.
Bırakıp, gideceğin andı.
Seni sevmemi, zorlaştıran
Geriye aşkın tozları kaldı.
Sen ve seni anlatan bir roman.
En mutahhir, acılarımla baş başa
Seni anarken, yüreğimde
Karşılığın yok muydu, senin bu aşka?
Yaprak bile, düşmezken beyhude.
Seni anlatmaya dayanamadı, kalemimin mürekkebi.
Gözyaşlarımla yazıyorum, sana olan sevgimi.
Akıyor zaman, seni sevdiğimi söylemeden.
Şu an karşımdasın ve sana bir çift lafım var: seni sevi…
Süre dolar, geçmişti zaman, ruhum çıkar bedenimden.
Allah’ım!
Kıyamet.
Zamanı asmıştım, belki de her şey iyi olur diye.
Aşkı yıllar sonraya sarmıştım, zaman sende durur diye.
İlkbaharda ekilen, sonbaharda biçilir.
Seni, kalbe alan bu gönül, nasıl çıkartabilir?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!