Umman Gönlüm Şiirleri - Şair Umman Gönlüm

Yaşanınca tadını aldığım,
Sonunda acısıyla beslendiğim belamdı.
Ben aşkın içinde değildim,
Aşk, benim içimdeydi.

Bu kadar, aşk acısı fazlaydı bize,
Oysaki biz acıyı, sofrada bilirdik.

Kalpler konuşunca, diller kilitlenir.
Gönül sahibini bulunca, gözler ümitlenir.

Sadece aşkı devirmek,
Kalbi yerinden oynatır.
Seni benden götürmek,
Hesapsız özlemi çoğaltır.

Hayatında, mutlaka aşkı tadacaksın.
Lakin, mühim olan “acı”sından sıyrılabilmektir.

Sevgiyi hakkıyla sunarsan,
Hak sana umduğunu verir.
Gerçek aşkı arıyorsan,
Hiç uğraşma “Allah” yalnız gerçek aşkı verir.
Maksat yakın olmaksa, günde beş vakit secdede.
“Subhane Rabbiyel Ala”

Sevmiştim onu (s) onsuz,
şimdi bir harf eksilmişti.
Hayatımda kalmışım onsuz.

Her ses tonunda, aynıdır aşkın dili.
Sürecide aynı, sonunu bilmeden
Sur’a üflenir, ardından gelen aşkın sitemi
Hala ses yok, ben seni beklerken.

Kaçıpta kurtulamadığım iki şey vardır: Aşk ve sis
Bir ucunda acı, diğer ucunda mutluluk, ne olur bilemezsin.
Ardından içimde beliren rahatlatıcı bir hadis:
“Seven sevdiğine sevdiğini söylesin” (Hz.Muhammed)

Hayattan öğrendiğim, kesin bir şey vardır ki:
Aşk,acıtır.