Umman Gönlüm Şiirleri - Şair Umman Gönlüm

Hayat, sadece seni yaşarken
Mutluluğu, bana tattırmıştı.
Evet sadece yaşatan, bir sevgi vardı senden gelen.
Ama, çok zordu ve kalbim hep ama hep acımıştı.

Bu acı, sadece senden miydi?

Yıllar sonra, özlemiyle kavrulmuştu sevgi.
Zamanı yoktur, saklıdır aşktaki her bilgi.
Belki de onsuz geçen, her bir yıl düşmandı.
Artık aşk ve sevgi, bir kefeye konmazdı.

Sevgi; ‘‘ben iki kişiyim’’ diye haykırırken.

Ya aşk ya sevgi,
Hangisi sensin bilmiyorum?

Her aşkın (ayrılık gibi) , bir sonu olmuşsa madem.
"AŞK" yoktur alfabemde, adını koymuşum matem.

Gözlerim, gözlerinin kahvesini sarmışken,
Dokunma, kırk yılın hatırına sen kalsın.

Sevgiye ihtiyacın mı var?
Sevgine karşılık beklemeden sev.

AŞK,
Seni seninle yaşamak değildi,
AŞK,
Her cümlende asmaktı kendimi.

Bilinmez bir sebep ve aşkı,
Kime söylesem, bilmemeli başkası
Her an seni hatırlatır.
İsmini hatırlatmam kimseye, o zaman aşk beni bırakır.

Hatırlıyor musun (?) sana, seni sevdiğimi söylemiştim.

Bir tarafımda binbir renkte çiçekler,
Bir tarafımda dizilir sıra sıra çelenkler.

Aşk, dünyanın içinizde, toz duman olması gibidir.
Aşık olduğunuz kişinin, hatalarını görmemenizdir.
Her şeye rağmen, her zaman ona inanmaktır.
O sizi düşünmese de, onu sevmeniz büyük bir saflıktır.
Bu saflığı sonlandırmak sizin elinizde,
Saflığınıza sebep olanı, saf dışı bırakmakla başlamak,