Umman Gönlüm Şiirleri - Şair Umman Gönlüm

Belki de çok saf duygulara, sahiptim.
Belki de kaldıramayacağın kadar ağırdı, sevmelerim.
Hep üzülen taraf olmuştum, üzen tarafta sen
Bu kaçıncı mazaret, artık çok geç, beni ölümüne de sevsen.

Aşk, labirent misali karışık bir çıkmaz.
Ayrılıktan nasibini almayan yoktur, olamaz.

Aşkını gizleyen, herkes kaybeder.

Seni gözlerden kem etsin Allah,
Gözlerin gözlerime değince.

“Keşke”lerle karşılaşırız, hayatımızın her anında.
Aşka zuhur etmesin, kalmalı tadında.

Ayrılığın anlamını bilenler,
Aşkın, büyük acısını çekenlerdir.

Kim bilebilir ki, onu ne kadar sevdiğimi,
O yanımda değilken, ne kadar özlediğimi
Kim bilebilir.
Yalnız bir ben bir de Allah bilir.

Bitap düşmüştüm, seni sevmekten
Her şeye rağmen, seni hakketmiştim.
Sana olan sevgimin, nedeni yokken,
Nasıl olurda fark etmedin, sevmek benim işim.

Gülüşlerin, şiirime konu oldu.
Gözlerim, gözlerinde kayboldu.
Seninle kitabımız, yazılsa da
Ellerini ver, bitirme bu umudu.

Ya sevdiğin kadar yaşa,
Ya da yaşadığın kadar sev.