Umman Gönlüm Şiirleri - Şair Umman Gönlüm

Ömrüme mührü vurulmuştu aşkın, silinmez.
Nasıl bir aşktı ki
Adına Aşk-ı Kübra dendi.

Aşk nedir bilir misin?
Merak etme öğreteceğim!
Aşk acısı nedir bilir misin?
Merak etme yaşayacaksın.

Sevmek mümkündü elbette,
Ama duygularım buna izin vermedi.
Nereye bakacak olsam,
Tüm sevgiler, yalnızlığına hasretti.

Geçmek bilmeyen ve kırık dolu kalplerle, süslenen bir hayat.
Sensiz geçen, her an ve rüya bile bana zindan, benden bunu söküp at.
Sadece seninle olsun, her şeyim ve tek gerçeğim
Evet o gerçektir ki seninle olsun, hayatına ebediyim.

Vazgeç artık unutmayı, vazgeç artık bunlardan,

Şimdiki aşklara, kilit vurulmuş.
Sebepsiz ayrılıklar, aşkı hırpalarken,
Kalbimin hazinesi, kilidi açılınca bulunmuş.
Vuslat sofrasında, yalnızca seni ararken.

Söz sendeydi;
Çünkü senle başlamıştı hislerim.
Ne hislerdi onlar sisli bir bulut gibi,
Üzerime çökmüştü, sanki suçmuş seni sevmem.

Söz kalbindeydi;

İsmini, alfabeme kazımışım.
Başka harfim yok.
Harf devrimini, başlatmışım.
Ama yanımda yarim yok…

Fakir, zenginliğin özleminde
Zenginse, mutlu olmanın derdinde
Kimse, dört dörtlük değilken bu hayatta
Sen hangi sevginin, hangi aşkın derdindesin.
Herkes bir şeyin, özlemiyle yaşarken
Boşver şartmı kavuşmak,

İçindeki umudu yaşattıkça,
Aşka, daha çok bağlanır insan.

Seni sevdikçe,
Acıtmıştın yüreğimi.
Beni benle bırak,
Senli vuslatlara da razıyım.