Umman Gönlüm Şiirleri - Şair Umman Gönlüm

Süzülürüm, her zaman acının kuyusundan.
Unutulan anılarım vardır.
Paylaştıklarım kadar.
İçimde bıraktım, geri dönmek ümidiyle.
Düğümlenir sokaklarımda acılarım.
Hangisini söyleyeyim, hangisinden başlayayım?

Unutmak kolay mıydı?
Hatıralar vardı atamadığım.
Düşüncesizlik, saplantısıydı tartışmalarımız.
Sonuç değer miydi?
Kurtulmak mı?
Ne hacet daha çok ihtiyacım var.

İdam edilişimin yıl dönümüydü.
Birliktelik, sonsuzluğa dair sözümüzdü.
Gidişin her adımında haramdır, kalpsiz.
Sessizce geçen, her zamandan habersiz.

UMMAN GÖNLÜM

En güzel ikramdır kardeşlik,
Beşer, büründüğü bir içlik,
Hayat, kırılganlıkla dolu.
Kesişir birlik,dost ve kardeşlik yolu.

Renk,ırk ve haksızlık kalksın.

Gülüşün gözlerim, kem vurulmuş yüreğine sözlerim.

Uzakta bir sevinç yağıyordu.
Her damlasının bulutu gülüşlerimdi.

Başımda uykusuz geceler,
Sönmeyen ölümden yine bir fener,
Yakın, unuttuğum düşlerimi.
Allah’ım nedensiz mi yolculuklar sebepsiz mi?

Dönmeyen senliğin sevgisi,

Aşkı bırakalı sessizliğim oldu, mühim olan sendin sevgisiz sensizliğim oldu.

Akşamın ufkuna kalmışım.
Sabahım olur mu?
Günahı farketmeden yaşamışım.
Sevabım olur mu?
Koca deryada kim bilir neyim.
Damla olur mu?

Belki de birini severken,
Bir başkasıyla olmak.
Ağırdır her zaman, özellikle acısını yaşarken.
Yalnızlık çaredir, zorunlu bir ilaç almak.

Sevmek zordur, sebepsizce.