Ümit Yaşar Oğuzcan Şiirleri - Şair Ümit ...

Kaldırım çocuğu yüreğim
Nereye baksa yok olacak
Nereye dokunsa taş kesecekmiş
Gibi
Ağlamak istiyor gözlerim
Ve ağlatmak ölesiye...

Arşidük Rudolph'un mezarını görünce
Maria Vetsera'yı düşündüm bütün gece

O talihsiz kahramanları yasak bir aşkın
Mayerling'de bir oda, her yer darmadağın

Orada ben varım
Göklerde, baktığın yerde
Yıldız yıldız

Orada ben varım
Yürüdüğün yerde

Ne çabuk geçti su üç beş gün
İki yataklı bir han odasında
Halden bilir insanlar arasında

Suyunu içip sokağında yürüdüğün
Bu şehir yine bildiğin gibi

Biz iki serseriyiz bu yeryüzünde
Kibar konakları bizim harcımız değil, biliyorsun
Ne güne duruyor balıkçı meyhaneleri, kotu evler
Bizi karanlıklara götüren ayaklarımız değil, biliyorsun

Biz oldum olası böyle sarhoş, böyle umursamaz

Mavi gözlerin kelepçesi yüreğimin
kirpiklerin demirparmaklıkları andırıyor
İşte! yine tutsağınım al götür beni istediğin yere
nasıl olsa ikimizde aynı hücrenin maviliğindeyiz.

Sen degiştin, resimlerin hiç degişmedi
Nasıl seviyorum bilmezsin şu albümü
Resimler yalancı degil, resimler ölmüyor,
Aslında acı olan şey; sevgilerin ölümü
Sahte renkler yerini gölgelere bırakmış
Resimlerde siyah beyaz gözlerin, dudakların

Bütün mesele
İçmek ya da içmemek değil
İçince küçülmemek
Küçülünce içmemek

Nedense bütün resimlerde ben
Böyle mahzun ve perişan çıkarım
Hep böyle hayata kapalı durur
Gülmesini unutmuş dudaklarım

Artık canından bezmiş kimselerin

Bir ışık yanıyor ortasında zamanın
Rembrand'dan kalma bir eski resim bu deniz
Şimdi bütün güzellikler köhne ve yalan sensiz
Çaresiz otlar gibi üzerinde dünyanın
İşte en uzak olduğumuz yerlerde seninleyiz
Rembrand'dan kalma bir eski resim bu deniz