Ümit Yaşar Oğuzcan Şiirleri - Şair Ümit ...

Alev alev yanmadadır
Ruhumda deniz köpüğü
Benimle uyanmadadır
Tanrıların en büyüğü

Dünyalara sığamıyan

Memnunum yaşamaktan
Güzel bir kadın görsem
Gönlüm şenlenir
İki kadeh içsem
Başım dumanlanır
Hele bir de sevebilsem

Rüyamda çirkin kadınlar gördüm dün gece
Yüzlerini elleriyle kapatmışlardı
Bakışlarında çirkin olmanın utancı
Kalplerinde Tanrıların merhameti vardı.

Ölümü hatırlattı bana çirkin kadınlar

Bir yağmur mevsimi sevişmeliyiz seninle
O kapkara, o delinmiş gökkubbenin altında
Çılgınlar gibi...
Islak çimenlerin üstünde boylu boyunca...
Yağmur altında saatlerce günlerce
Hep benim olmalısın böyle serin böyle soğuk

Benim memleketim yanar kavrulur şimdi
Tarlalarda başaklar sararmıştır
Yel esmez, yaprak kımıldamaz ağaçta
İnsanları yağmur diye göğe el açmıştır

Bir bulut görünse uzaklardan, güler yüzleri

Ne kadar saklasan özlediğin belli
Söndüremezsin içindeki yangını
Başlamışsa zamanların en güzeli
Artık susturamazsın dudaklarını
Anlatır özlemini bana derinden
Yanan alnınla, terleyen avuçların

Güneşin akşam hüzünle battığı
Karşıdaki karlı dağlar yalnız
Düşe yaprak, esen rüzgar yalnız
İnsanda ölümün yalnızlığı

Yalnız düşünceler paramparça

Bir adam üçe bölündü
Ömrün daracık sokaklarında
Üç ışık yandı ansızın
O yorgun gözkapaklarında

Bir adam üç kadın seviyordu

Artık hiç sabah olmayacak yavrum
Çok uzun sürecek bu siyah gece
Ta zaman durunca, ömür bitince
Alış karanlığa, gözlerini yum
Artık hiç sabah olmayacak yavrum

Sensizliğin ölüme benzediği o yerde
Bir el uzanır çeker beni yaşamaktan
O kalır dolu, hüzün dolu gecelerde
Birer kan çanağı gözlerim ağlamaktan

Gitgide yayılır damarlarıma yokluğun