Ümit Yaşar Oğuzcan Şiirleri - Şair Ümit ...

Düşüncem var, dağlar kadar
Deli olmak işten değil
Bende kış, alemde bahar
Deli olmak işten değil

İşiten yok, ağla bağır

Aldım oraya çıkardım seni
Ta oraya
Yetişemeyeceğim kadar yüksek
Varamayacağım kadar uzak
Ve şimdi
Sen bana oradan bakıyorsun.

Evimden karlı dağlar görünür Niğde'de
Baktıkça hüzünlenir, efkarlanırım
Sığmaz bu dağlara kaderim, sığmaz
Dayanılır dert değil bu Tanrım

Niğde bir taş yığını, toprak yığını

İyi ki aynacı değilim
Her gün ayna kırardım
Sana baktığı için
Sen baktığın için.

Nerden geldik, nerdeyiz biliyor musun
Yüzyılar öncesi mi seviştik seninle
İlk tanıştıgımızdan bu yana çaglar mi geçti
Nasıl şimdi bir yerlere gidiyoruz elele

Anımsıyorum gözlerini, Babilde belki

Yalnızlığı kadınların, üşümüş, yorgun
Bir elin sallanışı açık pencerelerden
Anlatır aşkın güzelliğini uzun uzun
Kalan hatıralarla geçmiş gecelerden

Hep o eller ağlayan karşısında aynaların

Tutup saçlarımdan sürükleyen kim?
Çeken ne denizlere doğru beni?
Varlığını yaşamak bildiğim
Alevden eller mi, o kor gözler mi?

Bir dudak mı tutuşturan kanımı

Eylüldü... Bembeyaz gemi dönüyordu
Gitgide büyüyordu gövdesi, direkleri
Üşümüş, özlemli yolcular vardı güvertede
Birer deniz feneri misali gözbebekleri

Adam rıhtımdaydı, gemi yanaştı

Çıbanlar açtı gül bahçelerinde kan rengi
Bir mayın tarlasında büyüdü serseriliğimiz
Hani o şeyler vardı unuttuğumuz, gecelerdeki
Hani o şeyler vardı bir zaman, beklediğimiz

İşte onlar ve o kadınlar, o adamlar

Sonbahar geldi yağmurla beraber
Boynu bükük duruyor kasımpatı
Ölümü düşündürür oldu geceler
Yaz güneşinde bıraktık hayatı
İnsan böylede mahzun olurmuş meğer
Ansızın silindi renk saltanatı