Ümit Ay Şiirleri - Şair Ümit Ay

Ümit Ay

Şu kaldırımlar renkleniyor filiz filiz.
Sen yürüyorsun ve ardından geliyor bahar
Görüpte seni meftun olmayan da, ne hayâ vardır ne ar...

Yürüyorsun ve saçların dalgalanıyor rüzgârda
Bin çeşit kelebek, daha nice göçmen kuşlar uçuşuyor saçlarının tel tel uçlarında.

Devamını Oku
Ümit Ay

Öyle bir bakardı ki bana,
İçim kan ağlar,
Yüzüm yine de gülerdi.
Bakışında ölümsüz kuşlar uçardı,
Gökyüzü ellerinin içiydi.
Bir gülüşünde binlerce umut ışığı yatardı.

Devamını Oku
Ümit Ay

Yıldızlar birer birer kayıp gittiler,
Bu gece biraz karanlıktır aklımın bir yanı.
Bir bahçıvan çaresizliğidir aklımın diğer yanı

Sevgili ben bu bahçeyi sararsın, kuruyupta çöle boyansın diye yaratmadım...

Devamını Oku
Ümit Ay

Gülüm, gülen yüzüm.
Yazım, kışım, baharım.
Dört mevsimim...

Mevsimler karmaşık
Dört yanımız sarmaşık

Devamını Oku
Ümit Ay

Şiir bazen kavuşamayan bir insana vuslat
Bazen seni seviyorum demenin en tok sesiydi.
Bazen ağlamana eşlik eden mürekkep ve sayfa.
Neydi şiir?
Sahii sevmek mi sevilmek mi…

Devamını Oku
Ümit Ay

Senden sonra...
Öldüm.!
Her ölüm yeni bir başlangıç değilmiş;
Gördüm...
Ay ışığı değilim artık;

Devamını Oku
Ümit Ay

Kalem elimde
Vakitlerden gece
Ve Haykırışın en sessiz halidir yazdıklarım
Mağrur bir komutan acizliği ruhuna
Çare bulmaya çalışan bir gelinciktir esbabın.

Devamını Oku
Ümit Ay

Öyle bi bakardı ki bana
İçim kan ağlar
Yüzüm yine de gülerdi
Bakışında ölümsüz kuşlar uçardı
Gökyüzü ellerinin içiydi
Bir gülüşünde binlerce umut ışığı yatardı

Devamını Oku
Ümit Ay

Bir yaz akşamıydı döndüğümde askerden.
12 ayın ev hasreti bitmiş, babamın asıl askerlik askerden sonra olur öğütleri başlamıştı.
Çok geçmemişti aradan 1 hafta sonra başlamıştım yeniden çalışmaya
O gün akşam 6 ya yakın bir ses duymuştum gök ve yer on saniyeliğine susmuştu,
Anne diyordu bir ses, anne; esmer bakışıyla evin anahtarını verir misin?
Sanırım ilk defa o anda kalbim sıkışmış nefesim ciğerlerimi yakmıştı.

Devamını Oku
Ümit Ay

Belki de bir gün neyimize bu dediğimiz umut, yağmur olup yağacaktır üstümüze.

Öyle bir vakit ayrılık ise, atalım şemsiyeleri çöplüğe...
Değsin iliklerimin sızıntısına, acıyı rafa kaldırsın kütüphaneci.
Mutluluklar indirsin gökten sonsuzlukça.
Toprağın en bereketli yerine gömsünler aşkı,

Devamını Oku