Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

İnsanın, eşyanın, herşeyin;
bir şerefi var...
Biri, insanlık onuruna;
diğeri, zararına iş yapar...
Yerine, zamanına, vukuuna göre iş değişir;
Şerefsizdir, elindekini;

Birçok gâvur devleti, Ermenileri kudurttu...
Osmanlıya hâin etti, belâsını buldurttu...
Kahrolsun, devletine isyân bayrağı çekenler;
Öldürdükleri nice mâsum Türkün âhı tuttu...

Ermeniler, güvenerek gâvur devletlerine;

Ey RABBİM, nedendir, bu cennet Vatan; Benim demek, kızıllara ar gelir... Yeyip, içip, çokça kaos yaratan; PKKya, TÜRKü sevmek zor gelir... Gizlenip dağlarda, derede, kırda; Yollar kesmek, zarar vermek bu yurda, Mayınlar döşemek, şeref şan kürde, Bizden ölen asker ona kâr gelir... PKKdan kat kat KCK sı var... Hepsi de bu yurdun altını oyar... İki yüzlü davranmaktan zevk duyar... Allah"dan, belâsını arar gelir... İhânetin kızgın yolundan gider... Hapse atılınca itiraz eder... Yalancı, sorumsuz, nâmert, derbeder... Hepsi de ayrılık dâvâsı güder... Kânun uygulansa, dünyâ dar gelir... Nedendir, ey RABBİM, hoş bildiğimiz; Makamda,hürmetle eğildiğimiz; Güyâ, ilim irfan feyz aldığımız; Yoz alçaktan, Türke hep zarar gelir... Kürtler insansever görünür her dem... Kutlarım onları, büyük bir erdem... Neden, töre der de öldürür mâdem... Katle de hep aile karar verir...? Rahatlık batar mı özden vahşîye... Kin güder, uyamaz, iyi, yahşiye... Daldıkça hep dalar boş anarşiye... Neşter vursan bu yaraya, kir gelir... Uç vermiş bir çıban başa sıçrarsa... Yok olur vücutta sâlim ne varsa... Ya bu bünye toptan kızıllaşırsa; Ört ki ölem diye bir fikir gelir... Sanma ki onlara HAK izin verir...

Bu dünya öğütendir, açanları soldurur...
Besler, büyütür de yer; şekil,biçim oldurur...
Gamlı ibretle bakar, gamsızları güldürür...
Hiç sanma ki bu alem zom olmuşlar masası;
İçine ettim diyen, külotuna doldurur...