Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Komünizm; büyük derttir, tüm insanların başına...
Ruh öldürür, kudurtturur, baktırmaz hiç gözyaşına...
En uyacan insanlara, isyan duyguları aşlar...
Fiti alan rahat durmaz, artar gider yoz savaşlar...
Halkların üstüne örtülen kıpkızıl bir örtüdür...
Fikir iyi olsa bile eylem mutlaka kötüdür...

İsterler ki; bir devlette, ayrı devlet kuralım... Kanunlara, tüzüklere, erke karşı duralım... Karşımıza çıkanları; yakıp, yıkıp, vuralım... Bil ki devlet; adâletle, hep şefkatle, iş güder... Bir devlete isyân eden, her zulümü hak eder... Tarih boyu, anlaşılmaz, çıban başı olanlar... İsyanlar, karışıklıklar, zorbalıklar, talanlar... Komünizmin etkisinde böyle çabuk kalanlar... Neden bizim de bir devletimiz olmasın ki der... İsyan bayrağı açanlar, her zulümü hak eder... Komünizm kürt halkını çokca zehirlemiştir... Kanlı dağlı halkları bu gün şehirlemiştir... İnsansever söylemi hepten yok eylemiştir... Allah"dan yana görünür, şeytandan yana gider... Bil; memleketi yakıp yıkanlar, her zulümü hak eder... Düşünmezler, insansever; olmaz insan kasabı... Öldürülen mâsumun ne haddi var ne hesabı... Bunu gören Müslümanın bozuluyor asabı... PKK; KCK hep, ayrılık dâvâsı güder... Açık, gizli hâinler; her zulümü hak eder... Bir gün gelir PKK da, bana soykırım yapıldı der...

Kızıl beyin şartlanmıştır; Yurtta, kaosları güder...
Fikirleri, eylemi, kuduzluğu ifâde eder...
Yaratanın dileğine aklınca baş kaldırmıştır;
İnsanken, bokböceği gibi tezeğe doğru gider...

Dünün bütün komünistleri; bugun, PKKlı, KCKlıdırlar...
Bilgileri Marxla sınırlı, özgürlükleri sınırsız, cakalıdırlar...(!)
Dinsizlik, îmânsızlık, insanlık için ayıp, çıplaklık sayılırken;
Bunlar, çıplaklar kampı müdâvimleri olarak, fiyakalıdırlar...(!)

Sapık fikre münbit tarla, islâmî fikre mermer;
Vazifesi gören kokmuş ete, insler ne derler...?
Bozuk bilgisayar, çürümüş et, şartlanmış beyin;
Kuduz çakallar gibi hep, mahvolarak ilerler...

Halkını öldüren devlet, cezasını bulmalıdır...
Suriyede olanlar herkese ibret olmalıdır...
Halk devletine sevdâlı, devlet halkının babası;
İnsanlığın tüm hakları, yasada yer almalıdır...
Azıp sapmak olmamalı, olsa ender kalmalıdır...
Devlet de güneş misali eşit ışık salmalıdır...

Sözde, insanların tek gâyesi; medeniyet=uygarlık iklimine ulaşmaktır...
Sadece, ilim, fen, sanayide ilerlemek olduğuna inananlar ahmaktır...
Kanda kulaç atmak, gökdelende göğe çatmak, güzeller içinde yatmak değildir;
Uygarlık, sulh ve bolluk içinde, huzurlu bir şekilde, hep birlikte yaşamaktır...
İnsansever ırktan gelip, insan kasabı olmak, bil ki kudurmayı başarmaktır...

Yalancılık asrındayız; sözler, ayak altında...
Para, servet, tek değerdir; sahte ilâh katında...
Yiğitliğe değer yoktur, sürünür yerde yüzü;
Eylem, sözün tam tersidir, nâmert kâinatında...

İnsanseverim diyenler, insan kasabı buğün...

Dünyâ; mâli krizlerle, bocalarken besbeter,
Senin bize verdiğin mâli selâmet yeter...
Kim ne derse desin, gönlüm, rûhum hep seninle;
En has siyasetçi, üç beş sente muhtaç eder...
Boş övünen liderler, gâvurdan yardım ister...

Mutluluk; bolluk ve zevk içinde yaşamak, demektir... Hayat; bunlara ulaşmak için harcanan emektir... İnsanlar, fırsat bulup, bu gâyeye erişmek ister; Gerçek mutluluk, hayatta hiç bir acı çekmemektir... Umut; güneş gibi parlar, hep Hakkın Ziyâsındadır... Yaşam dediğin, serapla gerçeğin arasındadır...