sıra sıra dağları geçtim
bir ben
bir yarim
bir de yalnızlık
uzun sure yalnızlık hüküm sürdü
ben sessiz
bir cumartesi gücenirsin
gücendiğin ne cumartesidir ne de bir başkası
bir ertesi güne geçerken yanıktır ömrün o kadar...
darmadağındır belleğin
vücuduna sinmiştir öfke
saçların gelmiyor ellerime
yoksun
gitmişin sen benden
veya ben gitmişim
yokum
ve amcası tatlı çocuğun -- yalnız -- !
Sen ip atlama çağındaydın anne
ben doğdum
ve sen
ipsiz sapsız bir oğlan doğurdun
üzüldün belki
ya da biliyordun
Milyonlarca kır çiçeği, sanki özgürlük yuvaları gibi, rengarenk ve bulutlara yakınlığıyla tanınırlar.
Bir insanın, “masumluğunu ve temizliğini” anlatır sanki güzelliği.
Hayata karşı hep birlikte hareket eder gibi devam ettirirler yaşamlarını. Ve aynı yöne bakarak karşılarlar günü.
Hüzün
hep var yüreğimde
Ve hep başka şekilde vurur beni
işte yüreğim
bu yüzden koruyamam seni
ve ben işte bu yüzden ağlarım geceleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!