Ulaş Güleviz Şiirleri - Şair Ulaş Güleviz

cehalet
demir gibi ağır
sivri dili
paslı
sıska
bodur

gözlerimde başlar koca bir hayatın gizemi
alnıma dağılır

sonra bir rüzgâr eser saçlarım dağılır
bir mavi başlar gözlerimde
dağlara bölünür

ya gülleri kuruttun
ya da tomurcuklarını.

ve dalını ağacın
suyunu, nefesini

gülmeyi
unutmuşsun çocuk
oysa
ne yakışırdı
benli yüzüne gülücük

Kar yağıyordu İstanbul`a
Ve İstanbul da kar
Kirpiklerim ıslanmaz canım
Yağmur gözlerimde
İstanbul’da kar

deliyim
delirdim

delisin ki
delirtensin

der beni
mevsimimdeyim
kulağıma fısılda aşkı
ki
mavileşeyim yeniden

gök kuşağına saldım hüznümü
özlemimi yakmak için
ve bakmak için mutluluğa
en yakından
sonra gezintiye çıkar gibi
çocuk ruhum

gece
hummalı bir uykudan uyandı
ve bu gece
gecikeceğim dedi saat
içkiler dolduruldu kadehler dolusu
gecenin aymazlığına

neden ağır bu hayat
ya da
ne eksik
az

sensizim