alevler içindeyim
alevler kıpkırmızı
kırmızıyı severim
alevleri üşüyünce
yüreğim kıpır kıpır aşk
Geceyi çiziyordu yağan yağmur.
Dolanıyordu rüzgar gecenin beline.
Geceye hüznü kim yük etmişti?
Ve korkuyu?
zeytin dalı gibidir çocuklar
barış dolu
ve yeşildir yaprakları
özgürlüktür
paylaşımdır
kır umudunu gerçeğin
kırlara çık düşler dolusu
ve yolculuklardan alıkoy düşlerini
giz doldu içim
O resim bu dünyaya ait değil
Ve bu dünya
bize
Ve bu kırlar
çiçekler aşkı anlatır
bin yıldır dinliyoruz
ne menem bir acı bırakıyor geride
içinden çıkılmaz bir labirent gibi aşk
bin yıldır deriyoruz bulutlardan
yıldız topluyoruz zannediyor çocuklar
lacivertten bozma maviyim
maviden bozma hüzün
iliklerime kadar hıncahınç karasevda
lakin çılgın bir yalnızlıktayım
her doğum - ölümdür aslında
her ölüm - sonsuzluk
her günün güneşi karanlığa doğar
ve her gece yeni bir umuda
ıssız yollardayım
ışık dökülüyor sokak lambasından
benden -- yalnızlık akıyor caddelerce
kimsecikler yok bedenimde
ıssızım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!