Ay’sız bir gece yüzümde efkar
Sözüne hüzün biçtiğim saatler, sus!
Direnci yitik isyan, sisler, korkular
Kan revan uykulardan uyanan kabus…
Eylemci sızılardan arta kalan ben
'İlmeğinden tuttum yaşamı...
Dalı urgan ağaçlarda meyve topladım...
Ne ölümler yetişti, boy verdi aramızdan,
Sancısını yüreğimde sakladım...'
Kınanmışlığın utancını yaşamaksa eğer,
“Yıkık dökük bir hayatın,
İçinde rastladık aşk’a...
Kim kırar bizi gülüm?
İkimizden başka…”
Hani söyler ya birileri,
Bir de, ağlamayı düşün hesaptan
Artık, dökecek gözyaşımız yok gayrı
Kadına yitik, bebeye tutuk bakışlarımız
Onca sesimizi, duyan olmadı
Bu topraklar bizim dedik, söyledik
Bütün mermiler sahte..
Bütün silahlar oyuncak..
Korkmayın! Az kaldı..
Bu bir “oyun..” Bitecek…
Diyorlar……
Aç zaman
Tenine ruhuna yüreğine aç
Yoksulluğu toprağından miras
Sürgünlüğü destanlarda yazan yüreğim
Gözlerine aç…
Yüzünde hüzün,
Sözünde keder...
Kapının önünde duruyorsun,
Gidecek misin, kalıyor musun?
Karar ver.....
Kayıp...
Açtığın yaraları sayıp, kanatmışım geceyi
Unuttum sevişmeyi, dokunsan yeter...
Bu keder
Ne zaman oturup, sevdiklerime iki satır yazmaya kalksam,
Donar kalır bakışlarım o beyaz kağıt üzerinde....
Ne zaman o ilk cümleyi yazmak için kaleme uzansam,
Titrer ellerim...
Anamın yazdığı mektuplar gelir aklıma,
Her zaman okuduğum o ilk cümlesi çakılır beynimin duvarlarına,
Hani hesapsız sevecektik?
Oyunbozan!
Sen çıktın...
Ben kaldım geriye
Hayatın toplamından….
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!