Tuncay Aytaç Şiirleri - Şair Tuncay Aytaç

Öyle gülümsemeler atma bana.
Askın bam telinden nağmeleri düşürme gözbebeklerinden.
Seher yeline bırakma saçlarını,
Giyme üzerine beyazları.
Naftalin kokuları arasında,

Yine kozmopolit çağrışımlar, akşamın finaline düşen günden süzülen yaşam kalıntıları.
Ayrıntılara gizlenen, çözümsüz yargılar.
Çocukluğumda saçak altına konulan kaplara biriken yağmur suları takılıp kalmış aklıma.
Her damla sesi, ruhumda melodik bir tını bırakmış.
Melankolik tavırlar ortaya koyarken kızıl ufka bıraktığım meraklı bakışlar.

Bir şiir kadar yakın ol bana, gökyüzü kadar uzak.
Gözlerinle sev beni, varlığım sana tuzak.
Gülümse sen, uzaktan, güneşin yüzünde görürüm.
Bir yudum insanım işte, sevmezsem ölürüm.
Her sabah sen düşersin aklıma, payımı alırım aşktan.

Tüm denizleri doldurup avuçlarıma, gözlerinin mavi tonunu aradım.
Sonra oturup bir kenara, eski günlerimizi andım.
Sensizlik yürekte yanan köz, nasıl kopartılıp atılabilir ki; can'da can olmus öz.
Hasret uçurumlarından düşmüş adamım, saat misali ayrılık anına takılmış kadranım.
O yüzden sen diye atıyor sol yanım.

Puslar arasında rüya aleminden,
Siyah beyazdı her şey,
Sen, içinde adeta melek.
Gülümsüyordun sadece.
Gülümsemeni bıraktığın yerde,

Ahu gözlerine yazılan şiirleri dinlediğimde gözlerim yaşarır, sözcüklere küserdim.
Her sözcükten kıskanırdım seni,
suskunluğa bürünüp öylece severdim.
Sen, bitmeyen arzuydun dudaklarımda,
içtiğim her damla suda,

Balkan havası gibi değişkendi bakışların.
Bazen ferahlar bazen de hüzün dolardım.
Ama her halin kabulümdü, her halini severdim.
Yine ferahlatsın bakışların, yine aşk dolu sözler düşüreyim gül bahçene.
Can Feda bakışlarına, o yaban güllerinin kokusunu hissettiğim lehçene.

Şiir deryasında kırıktır yelkenimiz
Rotamız sarhoş, Sevgi ilkemiz
Gidiyoruz bilinmeyene doğru
Ey aşk, ey aşk, göster doğru yolu

Şelâle şelâle aktık deryaya

Unut dediğin yerde umutlarım emeklemekten kurtuldu.
Şimdi sensiz adım atmayı öğrendim.
Sensizliğin adımlarını atıp.uzaklaşırken senden
Özgür rüzgârlar güzel melodileriyle birlikte okşuyordu öpmekten çekindiğin tenimi.

Sevmeyi bilmiyorsun ..
Unut dediğin yerde umutlarım emeklemekten kurtuldu.
Şimdi sensiz adım atmayı öğrendim.
Sensizliğin adımlarını atıp.uzaklaşırken senden
Özgür rüzgârlar güzel melodileriyle birlikte okşuyordu öpmekten çekindiğin tenimi.