Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

‎ ‎ Sahne dedim?
o yansıma kendini gördüğün dedi.
görmek dedim?
duyduğun ses dedi.
ses dedim?
sahneden yansıyan dedi.

Yeteri kadar anlaşılmaya açık sözler insanı daima açıkta bırakır.
Mühim olan, kapalı cümlelerde kendine açıklık getirebilmektir.

Düşünceyle büyür her insan.
Ve düşünce ne ise daima odur varolan.
Düşüncelerin bazen bir çiçek gibidir sadeliğe açılan.
Düşünceyle varolan, düşünceyi saran, düşünceye sarılan.
Ne zaman en derininde olsan düşüncenin duyarsın en çiğ taneyi.
Ve en derinini kendi iç denizlerinin.

Birinin yüzünde ki gülümsemenin, kendi yüzünden olabildiğini hissetmek en büyük mutluluktur.

Bir perdedir yaşanılan ki
Gecedir bazen gündüz aralanan.
Sahneye yansır yaşayan.
Duyan kalp en başta özgür en son tutsak olan.
Özgürlük olmazdı eğer olmasaydı tutsaklık.
Özgürlükler sonsuz olduğunda açılır tüm perdeler.

Nice görüntüler bütünler sözü içten duyuş olana dek.
Bazen sessiz bir duyuş aralar zamanı.
Sözler yaşanılır en derin vakit olur.

Dua, bizi bizde bir duyuşta daima kalpten buluşturandır.
Suskunlukta irkilen tebessüm,
ve varlığımıza kabul olunan içten bir yakarış,
binlerce sese fedadır.

"Bir 'Gül' ümsemenin tabiatına yükledim, tüm düşüncemin doğasını..."

Büyümeden,büyümelisin hayata.
Yüreğin büyüktür belki yaşayacaklarına.
Belkide yaşayacakların büyüktür yüreğine.
Büyümeden, büyümelisin hayata.
Ve büyük şairlerin dediği gibi : Ölmeden önce, ölmelisin.
Hayatın içinde, içinden, derinliğinden geçmelisin.

İçinde sonsuz kor olanın düşünceleri daima alevlenir.
Ancak bu kor içimizi yakmayan ateşin güle dönüş şekli, masumiyetin serinlikte dirilmesidir.