Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Gitmek,düşünceden değil düşünceyle birlikte,düşünceye yürüyebilmektir.
Düşünceye yol almak, düşüncenin aştığı yollardan, yaşama bir yol bulmaktır zor olan.
Düşüncenin bilinmezliğinde,düze çıkmak,yaşamla bütünleşmektir.
Henüz güneş doğmadan aydınlanmak çıkmaktır gündüze.
Düşüncenin açtığı izlerde kendine varabilmektir insan.
Yürümek düşüncenin ışığında...

Bir çocuğun gözyaşlarında saklıdır hayat ve gülümsediği kadar özgür...
Herkes büyür, herkes kalabalık ağlar, çocuklardır yalnız ağlayan.
Güldükçe değil,ağladıkça gülümseyen...
Yalnız çocuklardır büyümeye direnen,
herkes büyüdükçe büyümek ister,herkes kalabalık ağlar çocuklardır yalnız ağlayan.
Güldükçe değil, ağladıkça gülümseyen.

İnsan bazen düşüncenin boşluğundadır,bazen kendi doluluğun boşluklarında. Boşluk olmadığında doluluk anlaşılmaz,doluluk tükenmedikçe, boşluğun değeri değer dolduramaz. Kimine göre boştur dünya kimine göre o boşluk, kendi doluluğudur dünyaya yansıyan.
Dünyalar içinde dünyalar vardır. Bir boş dünya yansırsa yüreğine senin doluluğundur. Yalnızca yüreklere eksen olan dünyalar vardır.
Çünkü kendinde dünyadır insan.
Kendini boşlukta hissettiğinde düşün: dünyada boşlukta ve tüm boşluğa bir değer olarak dönüyor.

Kendine kapanmak kalbin aşka ve dışa açılımıdır.
Tıpkı bir tohumun toprağa ekilmesi gibidir
ancak gerçekliğe varolmak.

İnsan ; çocukluğunda olgunluğa, yetişkinliğinde ise ham oluşuna rastlamışsa kendi topraklarının meyvalarına ulaşmış demektir.

Beden yaşıyor diye, kalp yaşamaz. Asıl kalp yaşadığı için beden yaşar.

Gözyaşı tek bir düşünce için akar. Düşünce ise sonsuzca akandır herşeye.
Düşünce ile tek bir gözyaşına dokunmak, bin kez ağlamak kadar ıslanmaktır ancak yürekten gülümseyerek.

İçimizde bir sonsuzluk tutarız bazen.
Şimdi her an o an'dan bir parça gibidir.
Parça parça olsada tüm düşünceler,
tek düşünce tutar birleştirir yaşama.
İçinde birikmiş o kadar çok şey vardır ki yarım kalan.
Buyüzden sanki zamana tamamlanırız.

Bir tek sözünü okumakla dokunacaksa yaşam içine dokunsun.
Sözünden önce dokunandır özüne o.
Bir tek bakış açısı sunacaksa duyduklarından, kendine dokunabildiğindir o.
Bir tek aydınlığın içinden ulaşılacaksa sözsüz şimdikinin yaşanılan sessizliğidir o.
Bir tek yaşam haklıysa hakikate, haklının içinden ulaşılacak en özel haktır yaşam o.
Bir tek okunur bilinmez bir cümleyse insan, okumadan öte kalbinden duyan bilir sözsüz. Belki bir bakışta yaşayan öncesiz.

Düşünce yollarından geçerken iki kez düşünmek gerek.
Çünkü her geçişte kendimizden,kendimizde bulduğumuz bizi bize ileten bir iz vardır.
Dünya yaşamın yoludur.
Yolun sonsuzluğu ise iç dünyamız.
Menzil kendini bildiğin noktadır cümle arasında.
Soluklanmak nasıl imkansa kelimede,