Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Şairler gerçek aşkı yazarlar.
Şairler ilahi aşkla yazarlar.
Şairler hayatın içindendeki acılardan,
ulaşılacak ve sonsuzluğun aralanmış
bembeyaz sayfalarına, bembeyaz yarınları yazarlar.
Şairler yazarlar ve o yazılar daima yazılı kalır.

Varlığını aşktan alan herşey aşktadır.
Bu derin yaşamdır.
Görüntü aşk değil, ne yaşadığını hissettiğin şeydir aşk.

Gecenin koynundaki lacivert yeni günün ışığıysa,
Öyleyse gecenin içinde aydınlık vardır karanlık yerine.
Bazen aydınlık, zamanın değil düşünce anının güzergahıdır.

Saf bir bakışın içine bıraktım düşüncemi.
O gülümseyişi öyle derindi ki...
Tek bir tebessümde saflaşıyordu içtenlik.
Düşünceleri darmadağın izdi gözlerinin haresinde.
Utangaç bakışları, gözlerimde değil
düşüncemde boynunu büktü.

‎ ' Herşey daha güzel olacak ' demeseydi şair,
Nasıl hissederdik şiirin umutlu yankısını?
Şiir ki yanılgısız yansır aydınlığın ufkundan.
Ve ilham ki, ufkun çizgisinden doğar güneş gibi.
Nasıl bilirdik ki?
Bilmediklerimizde nice bilinmezlik gizli.

Hayatın resimlerinden bir parça gibi ruhumuz ve bir sözün özü gibi duyuşumuz.
Sessizlik her dilde aynı ses. Topraktan mı biter her çiçek? Bazen sarp kayalıkların içinden varolmak kendi gerçekliğine dokunmaktır yaşamak.
Özün can bulabilir sözsüz. Sözler özünün sesi seninle canlanan bir iklim.
Kendimizi, kendimizin ötesinde duymak her canlıda hissedebilmek kendini. Düşlerde de olsa can katmak.
Kalbini bir kuşun gözlerinde görmek. Yok saymak kendini varolabilmeye bir başka serzeniş. Serzenişin duyuşu ,duyulur duyulmaz bir sezgi.
Savrulduğun özgürlükte ve görmek kendini düşüncede.

Güller dalından gerçek gülüşlere varmak için koparılırlar.
Ve gül, gülüşte anlam kazanır dalında değil.

Daima gerçeklik yaşanacak.
Gerçeklik yaşanmasa, nasıl çıkar içinde ki gerçeklik ?
En büyük gerçekliktir kendini yaşamak.
Kendin olabildiğinde ,olabildiğince gerçeksin ancak.

Allah'ın güneş gibi adaleti dünyayı aydınlatırken,
insanların zulmü bir mum ışığında ancak bir vakte kadar yanacaktır.

Bir görüştür yaşamak,süzüldüğünde gördüklerinin karışımından,söz olur dönüşün savrulduğun a'na..
Yaşamak alır varlığını,varlığın olur yaşamak.
Bakışından dönersin gördüğün a'na,yüreğini büyütür zaman.
Okyanusun en ortasında başka bir aşka derinlik sonsuz derinlikten kendi içine akarsın aşkla..
Baktığın anda,
saniyelere bölünür tüm duygular oysa sonsuzca yaşayacak bir duyuştur insan.