Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Bir çocuğa dokun...
Masumiyetin bakışı gözbebeklerinde büyüsün.
Gözyaşına dokun...
Tüm yaşlar sonsuzluğun şelalesidir akan.
Bir insana dokun...
Bizi birbirimize ileten iç köprü,kalbinden birleştirendir o.

Aşk, kendi kalbinin vuslatında mahçubiyetliktir.
Şimdi buyüzden yazıya,yazılmaya, yazgıya eğilmemiz.
Kendimizi okumaya ve kendimize d'okunmayadır baş eğişimiz.

Mutluluğu kendi içinize sığdırdığınız an paylaşılır yaşam zamanla.
Çünkü o ruhunuza kuşanmış belirsiz bir dokunuştur.
Ve hissettikçe tebessüm oluşturur.

An'ları tutarsın bazen içinden
Oysa ulaştığın sonsuzluktur bir an duyulan.
Ulaşabileceğin bir varoluştur yaşadığın.
Yaşanılacak tüm kendi zamanından ulaştığındır yaşam.
Tüm zamanlar ötesine bir ' an ' saydığındır bazen hayat.
...Aynı an'da varolmak gibi.

Sevgi bir kalıba girer mi hiç?
Sevgi daha çok kalıplardan çıkarır.
Ve geriye sadece kalp kalır.

Bazen düşüncenin fikrine geçmeden insanın tüm özü düşüncenin zikrine geçmiştir.

Her karanlık içinde bir ışık vardır görebilene.
Ve her sözde bir umut vardır duyabilene.
Ve her aydınlıkta vardır başka bir aydınlık.
Karanlığın içinden ulaşmak aydınlığa,
Bakışının yaşama yansıyan aydınlığıdır.
Aydınlığın içinden ulaşmak aydınlığa,

Özgürlük, yol değil içinde ki yolculuğa ulaşmaktır.
Yolculuk bir yön bulmaktır henüz varmadan.
Düşün okyanusta ki balıkları ne kadar yol alsalarda,
Sonsuz akıntıda daim bir yöndür ulaştıkları.

Edebiyat; insanın edebi gözetmesi,
edebi düşünceyle ebedi fikre ermesi ile bütünlenir.
Edebiyat, kelime içinde insanın öz halini,hal ve durumla düşüncesini biyat etmesidir.
Düşüncelerine bağlı kalabilmektir edebiyat.
Her insan kendi edebiyatında gizlidir.
Ve kendi yansımasıdır varoluşa.

Atatürk'ün Yazdığı Tek Şiir

Gafil, hangi üç asır, hangi asır,
Tuna ezelden Türk diyarıdır.
Bilinen tarih söylememiş bunu,
Kalkıyor örtüler, örtülen doğacak,