Tevfik Tekmen Şiirleri - Şair Tevfik Tekmen

sıra kayalardan kopup gelir rüzgar
koşa oynaya
üfürür kanatsız kar taneciklerini
ve tüten mavi dumanları
kapıp götürür beraberinde
çökekalacağı sıcak yerlere

Bizim Ahmet, namı diğer Ahmetçik…

kaytan sol bileğinde
sağ elinde bir ucu
bir ucu dişlerinde
savurup atıyor

aşılamıştık seni ahlata
daha çocukluğumda
ballı meyveler vermiştin bize
canım armut ağacı

şimdi dalların kurumuş

kadın kovaladı, adam kaçtı
yakalanmadı
kadın kaçtı, adam kovaladı
tutamadı
kaçan yoktu aslında
kovalayan da

insan demiştik önce
ve sevgi
tek kelime ile

akıldır
mantıktır

*
gönder karıyı gitsin
ele merdiven silmeye
gözlerine perde çeksin
bakmasın er kişiye
lal etsin dilini

bu ne baba diyor İlkan
biraz şaşkın
kurtlar mı indi senin köye
gülümsüyorum
ateist köpek diyorum
minarede patladığı zaman ezan

çeşme yamacında
karanlık yolda
ağaçlar arasında
gördüm onları
bin sene sonra yeniden

tek sen miydin ütopik
veya platonik
he kızım
biz olamaz mıydık

tek sen miydin aşık

bira ver bakkalcı bira
üç beş tane
bir paket de cigara
rakı pahalı
kakasın kapağına