Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Ey cömertler topluluğu!
Ey dinin yardımcıları!
Ey İslam’ın koruyucuları!
Sizdeki bu zaaf!
Sizdeki bu uyuklama nedir?
Ne çabuk değiştiniz?

Ne demişti Ebuzer?
Kendisine hangi taifeden olduğu sorulunca,
Musibetoğulları taifesindenim demişti!
Ne ilginç musibetoğullarından olmalısın ki,
Zamanın nasipsizleri seni hazmedemediler,
Çekemediler,taşıyamadılar ezilip büzüldüler,

Bunu hepiniz duydunuz,
Sen bir insan olarak,
Neden değişmiyorsun?
Her birimiz bu soruyu sorarsa,
Sözde kalacak laflarla değil,
Entelektüel ve eğlence olarak değil.

Ey sen ırzı krık!
Evet sen ve onlar,
Eğer ebeveynlerin anlamış olsaydı,
Mut'a-nın hakk-haklılığını,
Elbette sağlıklı bir evlat,
Getirmezler miydi dünyaya?

Niçin bu insanların yüzlerindeki,
Acılar hala aklımdan çıkmıyor.
Niçin hala haykırış sözleri,
Kulaklarımda yankılanıyor.
Niçin zorlukla bulabileceğim bir cevabı,
Aramaya devam ederim ki?

Kur'an diyorsun, ama hangi Kur'an?
Cehaletin elinde kutsanan bir Kur'an mı?
Cinayetin mızraklarının ucundaki Kur'an mı?
Yoksa çeyrek yüzyıldan daha az bir sürede,
Çölün dağınık ve düşman kabilelerini birleştiren,
Dünyanın egemen güçlerini tek tek çökerten,

Ey suçları La ilahe illallah dillerinde olanlar!
Ey İslam’ın fedaileri,
Ey İslam yarenleri!
Ey civanlar nedir bu gafletiniz?
Nedir bu uyuşukluk!
Zulme boyun eğmeniz?

Boğazıma takılan,
Bu keskin bıçak nedir?
Hiç acı hissetmedim,
Parmak uçlarım,
Buz kesti.
İnce bir sis,

Hiç bir şey için savaşmadım,
Ün,şan,para,mevkiye sahiptim,
Dünyanın tamamı,
Ayaklarımın altındaydı,
Ama ben ne yapacağımı bilemedim,
Şöhretle başa çıkamadım,

Ne istiyorsun müslüman,
Biliyorum yüreğin hasret çekmekte,
Müslim'i bildin mi sen?
Yüreğini Hüseyin Ali'ye veren,
Ve onun için Kufe'ye giden,
Artık yüreği yok ki,