Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Olacakları nasıl anlayabilirim ki?
Daha ne kadar cana kıyacaksınız?
50-100-1000- yüz bin-milyon mu?
Bu kadar kolay bir şey mi?
Toplu cinayetler sizi mutlu edecek mi?
Yaptıklarınızı haklı ne çıkarabilir ki!

Kızlar acı çekmemizin sebebi,
Güzellikleri düştüğümüz bir tuzak,
Tüm sorunlarımızın birikmiş paketi,
Üstelik nazları faydasız tavırları,
Yine de kesinlikle çok tatlılar,
Hadi en iyisini bul,

Allah rahmet etsin şehvetinden kaçınan,
Nefsinin dileğini söküp atan kişiye; şu nefis,
İnsanı olmayacaklara sürükler,götürür; insan,
Dileklerini söküp atmadıkça boyuna,
Onun dileğine uyar,suça,isyana düşer gider.
İnanan,nefsinden zanlara düşerek,

Düşüncenizi ve imanınızı saran ateşi,
Size haber vermeye geldim.
Şunu söylemek için geldim:
Neden dininiz temelleri sarsıntıya uğradı?
Niçin onları korumanız bu kadar zorlaştı?
Neden her an ve her yeni nesilde daha yalnız,

Şüphe de dört direk üstünde durur:
Batıl üzere savaşmak,
Korkmak, şüpheye düşmek,
Sapıklığa teslim olmak.
Savaşanın gecesi sabah olmaz.
Korkanın önündeki ardına düşer.

Sessiz kalışınla kaybettiklerini telafi etmen,
Konuşmanla kaybettiklerini telafisi daha kolaydır.
Kabın için-dekini korumak,
Ağzını sıkı kapamakla mümkündür.
Elin ­de bulunanı korumak,
Başkasının elindekini istemekten daha sevimlidir

Artık sabrıma söz geçiremiyorum.
Yüreğime eğiliyorum,
Özlemlerime eğiliyorum.
Gözlerim neye baksa,
Nereye yol alsa bakışlarım,
Alıp alıp sana getiriyor beni sonunda.

Mübareğin meselesi belli oldu,
Bu gece memleketi kurtarmayacağız!
Baba oğul dertleşip yüreğimize düşene kahredecez,
Ekmeğe,evime,yuvamın sıcaklığına,
Kadınımın siyah kirpiklerinin gölgesine,
Kızımın uzun saçının teline,

Din,halk kitlelerinin afyonudur!
Ahiret ümidi ile dünyadaki mutsuzluk,
Yoksulluğuna katlanır.
Her şeyin ilahi irade ile gerçekleştiğini;
Dolasıyla da statükoyu değiştirmek,
Halkın durumunu iyileştirmek için çalışmanın,

Amacım maziyi hatırlatıp seni üzmek değil.
Seni görür gibi oldum,
Ama durmadın,
Çektin gittin.
Mekke/Kufe’de aradım yine aynı,
Gerçi sana zındık diyip seni kendi tekellerine,