Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

Bir zamanlar yeşil yeşil bakardın.
Rüzgar ile misk’ü anber kokardın.
İlk baharda binbir çiçek açardın.
Beni büyüleyen SAMANDAĞ Hani.

Göçmen kuş yuvası ey şirin beldem.

Gün doğarken geldin sen bu hayata
Güneş ışık saçtı tüm kainata
Gözlerim kamaştı bakınca sana
Geldiğinde her yer Apak ışıdı

Bir ferahlık sardı her yer şenlendi

Akar göz yaşlarım gizliden gizli.
Damarları kuru çıkmaz dışarı.
Bir yol bulmuş içerimden sineme.
Akıpta gidiyor gizliden gizli.

Acılar belirmez oldu yüzümde.

BÖYLE ZAMAN

Zaman bildiğimiz değil
kökünü kazımaya meğil
Başka gözetme kendin bil
Kahpelikle dolmuş zaman

Esen yellerde aradım kokunu.
Bastığın topraklarda izlerini.
Uçuşan kelebekler’de rengini.
Bulamadım hiç birini.

Alıp gitmişsin andıracak nevarsa.

DEĞMEZ SENİ

Üstü yırtık pırtık perişan hali.
Kimisi mecnun der kimisi deli.
Gök yüzüne bakar açık elleri.
Görürsen birini anarsın beni.

Boynumuzu büktük sanma kırılır
Önüne yem attık dostun darılır
Denize düşense yılana sarılır
Sen bunların hiç birine değmezsin

Ukala şaklaban olmuş ya halin

Aklımı başımdan aldın dilberim
Bir yol ihsan eyle geriye versen
Çılgın rüzgar gibi estin savurdun
Gönlüm kalsın sende canımı versen

Gönül sarayıma kurdun tahtını

DEĞERSİN SEN

Yakışır güzelim, yakışır sana
Yüzün huzur verir seven insana
Değer her gülüşün, can katar cana
Sen cennette kalan, huri gibisin

BABA’ M A

Bundan böyle yerin, bomboş kalacak!
Dolmaz yerin, kimseler alamaz babam!
Anam vardı bir zamanlar, o çoktan gitti!
Acıma sen bir daha kattın ya babam!