Süleyman Eser Şiirleri - Şair Süleyman Eser

Hevestir estiren
Aramızdaki esrarı
Israrla süren
Sorgu kasırgasında
Adım atsak
Yokluk içindeyiz

Yıkık bir duvara
Yaslanan ağacın
Gölgesinde yas tutan
Çöp tenekesinin yanında
Bekliyordum geçmeni
Bu sonbahar yağmurunda

Bir bahar ki, kışa dönük yüzü...
Ne yeşili yeşil ne gelişi güzel...
Bu bahar benlik değil,
Gündüzün zulmet saçar özü.
Güneşin, tüter yüreğimde yanığı.
Bulutları sıkıp merhamet sızdırsam,

Oy Be!
Oy gözünü sevdiğim…
Hani içinden geldiği gibi
Söylemek ister ya insan
Sevdiği zaman…
Herkesi kucaklamak

Yıkılmaz yaftası vurulan
Derme çatma hayaller
Gerçeklerin altında kaldı
Çürük raporu verilmeyen
Sonsuz tane ümidim
Gelgit olayında yıkıldı

Enine boyuna tahlil edilmeden
Hibe edilmiştir ona
Solmayan gündüz
Kararmayan gece
Ve ortada
Anlamsız bir sorun

Aslında o yazmasa da
Bulurdu onu şiir.
Akar kavuşurdu
Yatağına nehir.

Dilde durmaz,

Dert sormadık hal bilmedik,
Neden olduk böyle böyle?
Yurdu yangın yeri ettik,
Neden olduk böyle böyle?

Soramadık halin nice

Halden anla kıymet bil
Ahir yanıp etme vah
İnsan susar söyler dil
Gönül tutar aşka rah

Şarkı garbı durma gez

Kuru daldan, paha etmez ne
Ney’im ben ki; bana neyzen ne
Sırra ermez, nefes değmez ne
Ney’im ben ki; bana neyzen ne

Ruhu mutlak sese iten ne