Şule Akşit Şiirleri - Şair Şule Akşit

Düşün ki,
Bulut yağmur olup yağmaktan korkuyor,
Karanfil karanfil gibi kokmaktan
Serçe yada şahin uçmaktan
Düşün ki her şey
Kendi olmaktan korkar olmuş

Seslerle bildirilir,
Bilinir sanıyorlar;
Oysa ben seslerde kaybettim
Sonsuz sessizlikte buldum seni...

Dert ustasıydı
Özenle dertler imal eder
Sıralardı zihninin raflarına
Her gün tozlarını alırdı itinayla
Ne bilirdim,yakınırken
Sen derdime çare olursun derken

Sessizlik,derin ve koyu
Havada ağır yanık kokusu
Gözlerim kapalı görüyorum
Simyacı iş başında,
çığlıklar duyuyorum
Canı tenden ayırıyor

Bu gün
Her gün gibi
Son gün olma ihtimalini
Derununda gizliyor olabilir...

Biliyorum,

Nasıl bir akıl tutulmasıdır ki,
Tutunduklarını bırakamıyor
Kör kuyunun başında beklediğini
Kabul edemiyor
Tekeden süt,kaktüsten gül
Çıkmasını bekliyor insan oğlu ve kızı,

Eyy Hallacı Mansur
Bilsen nasıl da anlıyorum seni
Mansur dendikçe üzüldün
Bana Şule dendikçe gücendiğim gibi
insanın zoruna gidiyor,
Sanki Yardan ayrıymış gibi...

Acının azılı kanlısı
Acıyla bir doğan
Sevginin şevkatin
Sadık yariyim,
O yüzdendir düşmanımla
Koyun koyuna gezişim..

Çölde serap görmek gibiydi
Seni insan sanmalarım,
Yoktu öyle bir şey ama
Ben insana susamıştım..

Kelimelerin de bir kapasitesi var,
Uzun kısa,mısra mısra
Hangi birini sığdırsın da
Şiir olsun anlatsın....
Çok yüklendim kelimelere
Allah beni affetsin...